Judith Kalman

Judith, Budapeşte'nin 57 kilometre kuzeydoğusundaki küçük bir kasaba olan Hatvan'da yaşayan Yahudi bir ailenin tek çocuğuydu. Judith'in babası, erkek kardeşine ait tahıl ve yerel çiftliklerden alınan diğer zirai ürünleri pazarlayan bir şirkette çalışıyordu. Judith, halkın önünde ilk kez 3 yaşındayken şiir okudu. Şiire olan ilgisi, çocukluğu boyunca devam etti.

1933–39: Ailem dindar değildi. Sadece Yahudi olarak doğmuş Macarlardık ve ailemiz Hatvan'da çok sevilirdi. Ama 1930'ların sonlarında her şey yavaşça değişmeye başladı. Yeni Yahudi karşıtı yasalar Yahudilerin lise, üniversiteler ve belirli mesleklere girmelerini kısıtladı. Babam, beyaz yaka işini kaybetti ve tuğla örme ustası oldu. Okuldan eve yürürken çocuklar üzerime tükürdüler ve bana isimler taktılar. Bir Yahudi olduğumu öğrendim.

1940–44: Alman birlikleri, 19 Mart 1944'te Macaristan'a girdiler ve birkaç hafta sonra diğer yüzlerce Yahudi ile birlikte bir şeker fabrikasında kurulmuş bir gettoya gitmeye zorlandım. Bir gün annem ve ben, bir grupla birlikte tarlalarda çalışmak üzere gettodan çıkarıldık. Günün sonunda dönerken bizi yolun kenarında yürüttüler ve bizden önce atların geçtiği pis yeri öptürdüler. Kasabalılar yuhalayıp alkışlayarak yolun kenarına dizildiler. "Arkadaşlarım" olacak insanlar, kalabalığın içinde beni parmaklarıyla gösterip güldüler.

Haziran 1944'te 16 yaşındaki Judith, Auschwitz'e sürüldü. 1 Mayıs 1945'te Seehausen'da özgürlüğüne kavuşturulduğunda 22 kiloydu. Judith, 1948'de Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti.