Selma Wijnberg

Selma, Wijnberg ailesinin dört çocuğundan en küçüğü ve tek kızıydı. Yedi yaşındayken ailesi Hollanda’nın Zwolle şehrinde bir iş kurmak üzere Groningen’den ayrıldı. Bölgede seyahat eden Yahudi iş adamları arasında popüler olan küçük bir otel işletiyorlardı. Her Cuma günü bir sığır pazarı kuruluyordu ve pek çok sığır tüccarı kahve içmeye ve iş görüşmesi yapmaya Wijnberg’in oteline geliyordu.

1933–39: Evde Yahudi geleneklerini uyguluyorduk. Çünkü annem dindar bir kadındı. Otelimizde Yahudi beslenme usulleri uygulanıyordu. Cuma akşamı duaları bittikten sonra evde masanın etrafında toplanır, İbranice şarkılar söylerdik. Ayrıca her Cumartesi sinagoga gider, eve döndüğümüzde de harika bir yemek yerdik. Siyonist faaliyetlerinde çok aktiftim ve her yaz Siyonist kamplarına katılırdım.

1940–44: Mayıs 1940’ta Almanlar Hollanda’yı işgal etti. 1943’te Sobibor ölüm kampına sürüldüm. Orada çalışmak üzere sağ bırakılan az sayıda kişiden biriydim. Sobibor’daki ilk günümün sonunda, 1 numaralı kampın açık alanında yoklama için toplandık. 3 numaralı kampta ateş vardı. Yoğun bir yanık et kokusu geliyordu. Birisi bana "Şu ateş ne biliyor musun?" diye sordu. Başımı salladım. Beraber getirildiğimiz insanların cenaze ateşi olduğunu söyledi. Sonra Almanlar, bir mahkûm keman çalarken çiftler hâlinde dans etmemizi istedi.

Bildiği kadarıyla Selma Sobibor imha kampından sağ kurtulan tek Hollandalı mahkûm. Savaştan sonra evlendi. 1957’de kocasıyla birlikte Amerika Birleşik Devletleri’ne yerleşti.