Selma Wijnberg

Η Selma ήταν το νεότερο από τα τέσσερα παιδιά των Wijnberg και μοναχοκόρη. Όταν ήταν 7, η οικογένειά της έφυγε από το Γκρόνιγκεν για να ανοίξουν μια μικρή επιχείρηση στην πόλη Zwolle [στην Ολλανδία]. Εκεί οι γονείς της διατηρούσαν ένα μικρό ξενοδοχείο το οποίο προτιμούσαν οι Εβραίοι επιχειρηματίες που ταξίδευαν στην περιοχή. Κάθε Παρασκευή υπήρχε ζωοπανήγυρη και πολλοί από τους ζωέμπορους έρχονταν στο ξενοδοχείο των Wijnberg για καφέ και επαγγελματικές συναντήσεις.

1933-39: Στο σπίτι τηρούσαμε τις εβραϊκές παραδόσεις επειδή η μητέρα μου ήταν θρήσκα. Στο ξενοδοχείο τηρούσαμε τους εβραϊκούς διαιτητικούς νόμους. Μετά τις απογευματινές προσευχές της Παρασκευής, μαζευόμασταν γύρω από το τραπέζι και τραγουδούσαμε εβραϊκά τραγούδια. Πηγαίναμε και στη συναγωγή κάθε Σάββατο και μετά γυρνούσαμε σπίτι για ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Συμμετείχα πολύ ενεργητικά στις δραστηριότητες της σιωνιστικής νεολαίας και πήγαινα σε σιωνιστική κατασκήνωση κάθε καλοκαίρι.

1940-44: Οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ολλανδία το Μάιο του 1940. Το 1943 με εκτόπισαν στο στρατόπεδο θανάτου Σόμπιμπορ, όπου ήμουν ένα από τα λίγα άτομα που τα άφησαν να ζήσουν για να δουλεύουν. Στο τέλος της πρώτης μου ημέρας στο Σόμπιμπορ συγκεντρωθήκαμε για την αναφορά στον ανοιχτό χώρο του Στρατοπέδου 1. Στο Στρατόπεδο 3 υπήρχε μια φωτιά και η δυσωδία της σάρκας που καιγόταν ήταν ανυπόφορη. Κάποιος με ρώτησε «Ξέρεις τη σημαίνει αυτή η φωτιά;», εγώ ένευσα με το κεφάλι μου. Μου εξήγησε ότι ήταν νεκρική πυρά από τα άτομα της μεταγωγής μας. Στη συνέχεια η Γερμανοί μας διέταξαν να χορέψουμε σε ζευγάρια ενώ ένας κρατούμενος έπαιζε βιολί.

Απ’ όσο ξέρει, η Selma ήταν η μόνη γέννημα-θρέμμα Ολλανδή κρατούμενη που επέζησε από το στρατόπεδο εξόντωσης Σόμπιμπορ. Μετά τον πόλεμο παντρεύτηκε. Το 1957 μαζί με τον σύζυγό της εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.