Πρόσφυγες (Άρθρο με περικοπές)
Από το 1933 έως το 1945 περισσότεροι από 340.000 Εβραίοι μετανάστευσαν από τη Γερμανία και την Αυστρία. Περίπου 100.000 από αυτούς είχαν την τραγική ατυχία να βρουν καταφύγιο σε χώρες που στη συνέχεια κατακτήθηκαν από τη Γερμανία. Οι γερμανικές αρχές επρόκειτο να εκτοπίσουν και να δολοφονήσουν τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ατόμων. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας στη Γερμανία το Μάρτιο του 1938, τα κράτη της δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής φοβόντουσαν ότι θα δημιουργηθεί ένα μαζικό μεταναστευτικό κύμα προσφύγων. Από το Μάρτιο του 1938 έως το Σεπτέμβριο του 1939 περίπου 85.000 Εβραίοι πρόσφυγες έφτασαν στις ΗΠΑ, όμως ο αριθμός των ατόμων που προσπαθούσαν να μεταναστεύσουν ήταν πολλαπλάσιος. Στα τέλη του 1938, 125.000 αιτούντες έκαναν ουρές έξω από το προξενείο των ΗΠΑ με την ελπίδα να εξασφαλίσουν μία από 27.000 άδειες εισόδου που προβλέπονταν βάσει του ισχύοντος ποσοστού εισόδου μεταναστών. Τον Ιούνιο του 1939 ο αριθμός των ατόμων που είχαν υποβάλει αίτηση ξεπερνούσε πλέον τις 300.000. Τα περισσότερα άτομα που ζήτησαν άδεια εισόδου δεν κατόρθωσαν να την εξασφαλίσουν και έτσι παγιδεύτηκαν στην Ευρώπη. Στη Διάσκεψη του Εβιάν τον Ιούλιο του 1938, μόνο η Δομινικανή Δημοκρατία δήλωσε ότι ήταν διατεθειμένη να δεχτεί μεγάλο αριθμό προσφύγων, αν και από το 1938 έως το 1941 η Βολιβία θα πρόσφερε άσυλο σε περισσότερους από 20.000 Εβραίους μετανάστες. Όλα τα υπόλοιπα κράτη αρνήθηκαν να δεχτούν περισσότερους πρόσφυγες.
Τη δεκαετία του 1930 πάνω από 60.000 Εβραίοι της Γερμανίας μετανάστευσαν στην Παλαιστίνη, οι περισσότεροι σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας μεταξύ της Γερμανίας και των εβραϊκών αρχών της Παλαιστίνης. Η Βρετανική Λευκή Βίβλος το Μαΐου του 1939, μια επίσημη έκθεση πολιτικής που εγκρίθηκε από το βρετανικό κοινοβούλιο, περιείχε μέτρα που έθεταν σημαντικά εμπόδια στην είσοδο των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Καθώς ο αριθμός των προορισμών όπου οι Εβραίοι θα ήταν ευπρόσδεκτοι συρρικνωνόταν, 17.000 Εβραίοι της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Αυστρίας μετανάστευσαν στη Σαγκάη, όπου δεν απαιτούνταν άδεια εισόδου. Το δεύτερο εξάμηνο του 1941, και ενώ ανεπιβεβαίωτες μαρτυρίες για τις μαζικές δολοφονίες από τους Ναζί άρχισαν να καταφθάνουν στη Δύση, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έθεσε ακόμη αυστηρότερους περιορισμούς για τη μετανάστευση. Στη Διάσκεψη των Βερμούδων για τους πρόσφυγες τον Απρίλιο του 1943, οι Σύμμαχοι δεν έκαναν συγκεκριμένες προτάσεις για τη διάσωση των Εβραίων.