Ο Βρετανός δημόσιος κατήγορος Sir Hartley Shawcross απευθύνει μια τελική έκκληση στο Διεθνές Στρατοδικείο.
12.000.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά πέθαναν με αυτόν τον τρόπο, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, ενώ εκατομμύρια εκατομμυρίων σήμερα θρηνούν γονείς, συζύγους και παιδιά. Ποιο δικαίωμα στην επιείκεια έχει οποιοσδήποτε άνθρωπος που έπαιξε οποιονδήποτε ρόλο, έστω και έμμεσο, σε αυτό το έγκλημα; Ας ακούσουμε ξανά τα λόγια του Γκρέμπε για το Ντούμπνο: οι άνθρωποι που μόλις αποβιβάστηκαν από τα φορτηγά - άνδρες, γυναίκες και παιδιά όλων των ηλικιών - υποχρεώθηκαν να γδυθούν με διαταγή ενός άνδρα των SS, ο οποίος κράταγε ένα μαστίγιο ιππασίας. Έπρεπε να αφήσουν τα ρούχα τους σε συγκεκριμένα σημεία, ταξινομημένα σε παπούτσια, ρούχα και εσώρουχα. Είδα σωρούς από παπούτσια, γύρω στα 800 με 1.000 ζευγάρια, πελώριες στοίβες με ρούχα και εσώρουχα. Χωρίς κραυγές και κλάματα, οι άνθρωποι αυτοί έβγαλαν τα ρούχα τους, χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες ανά οικογένεια, φιλήθηκαν μεταξύ τους, αποχαιρετίστηκαν και περίμεναν κάποιο νεύμα από έναν άλλον άνδρα των SS, ο οποίος στεκόταν δίπλα στο λάκκο και κρατούσε κι αυτός μαστίγιο στο χέρι του. Τα δεκαπέντε λεπτά που παραβρέθηκα στη σκηνή δεν άκουσα ούτε ένα παράπονο ή παράκληση για οίκτο. Είδα μια οκταμελή οικογένεια, έναν άνδρα και μια γυναίκα, και οι δυο τους γύρω στα πενήντα, με τα παιδιά τους, περίπου ενός, οκτώ και δέκα ετών και δυο ενήλικες κόρες, γύρω στα είκοσι με εικοσιτέσσερα. Μια γριά γυναίκα με κάτασπρα μαλλιά κρατούσε το βρέφος ενός έτους στα χέρια της, του τραγουδούσε και το γαργαλούσε. Το μωρό έβγαζε ήχους χαράς. Το ζευγάρι παρακολουθούσε με δάκρυα στα μάτια. Ο πατέρας κρατούσε το χέρι ενός αγοριού περίπου δέκα ετών και του μιλούσε χαμηλόφωνα. Το αγόρι πάσχιζε να κρατήσει τα δάκρυά του. Ο πατέρας έδειξε τον ουρανό, χάιδεψε το κεφάλι του και φάνηκε να του εξηγεί κάτι. Εκείνη τη στιγμή, ο άνδρας των SS στο λάκκο φώναξε κάτι στον συνάδελφό του. Ο δεύτερος μέτρησε περίπου είκοσι άτομα και τους είπε να πάνε πίσω από το λοφάκι. Μεταξύ τους ήταν και η οικογένεια που περιέγραψα. Θυμάμαι πολύ καλά ένα κορίτσι, λιγνό με μαύρα μαλλιά, το οποίο, καθώς περνούσε από κοντά μου, έδειξε τον εαυτό της και είπε: 'Είκοσι τρία'".
We would like to thank Crown Family Philanthropies and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.