Η μικρότερη από δύο παιδιά, η Irene γεννήθηκε από Εβραίους γονείς στη βιομηχανική πόλη του Μάνχαϊμ. Ο πατέρας της, ένας τραυματίας βετεράνος του γερμανικού στρατού του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, ήταν διακοσμητής εσωτερικών χώρων. Η μητέρα της ήταν νοικοκυρά. Όταν οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία το 1933, ο μεγαλύτερος αδελφός της Irene, ο Berthold, φοιτούσε σε δημόσιο σχολείο. Η τρίχρονη Irene ήταν σπίτι με τη μητέρα της.
1933-39: Ο εορτασμός των εβραϊκών γιορτών με όλες μου τις θείες και τους θείους ήταν πραγματικά πολύ ωραίος. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη ήταν ο ζωολογικός κήπος· μου άρεσαν ιδιαίτερα οι μαϊμούδες. Όταν οι Ναζί ανάγκασαν τα εβραιόπουλα να εγκαταλείψουν το δημόσιο σχολείο, ξεκίνησα να φοιτώ σε εβραϊκό σχολείο. Ήμουν το κορίτσι «του μπαμπά» και ο πατέρας μου με πήγαινε στο σχολείο με το ποδήλατό του. Όταν οι Ναζί έκαψαν το σχολείο μας, ο μεγαλύτερος αδελφός μου έφυγε για λόγους ασφάλειας στη Βρετανία· εγώ ήμουν πολύ μικρή για να πάω μαζί του.
1940-44: Το 1940, όταν ήμουν 10 ετών, η οικογένειά μου εστάλη στο Γκουρς και ύστερα στο Ριβεσάλτ, φρικτά στρατόπεδα στη νότια Γαλλία. Το φαγητό ήταν απαίσιο. Η Εβραϊκή Εταιρεία Αρωγής των Παιδιών με πήρε μακριά και με τοποθέτησε σε ένα καθολικό μοναστήρι μαζί με 13 άλλες Εβραίες κοπέλες. Έγινα η Irene Fanchet και είχα για δασκάλα την Αδελφή Theresa. Μία ημέρα, οι SS ήλθαν στο μοναστήρι μας ψάχνοντας για κρυμμένα παιδιά Γερμανών Εβραίων. Ένα από τα κορίτσια, που γνώριζε καλά γαλλικά, μίλησε για λογαριασμό μας. Πέτυχε. Οι Γερμανοί έφυγαν και ήμασταν ασφαλείς.
Η δεκατριάχρονη Irene απελευθερώθηκε από συμμαχικά στρατεύματα τον Ιούλιο του 1944. Αφού μεταφέρθηκε σε διάφορα ορφανοτροφεία στη Γαλλία, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947.
Προβολή ΑντικειμένουΗ μικρότερη από δύο κόρες, η Marta μεγάλωσε με Εβραίους γονείς που μιλούσαν ουγγρικά στο Κόσιτσε, μια πόλη της Σλοβακίας. Η Marta φοίτησε σε εβραϊκό δημοτικό σχολείο. Ο πατέρας της διατηρούσε ένα μικρό μπακάλικο.
1933-39: Όταν τελείωσα το δημοτικό, ξεκίνησα το γυμνάσιο. Η επίσημη γλώσσα διδασκαλίας ήταν τα σλοβακικά και οι Εβραίοι δεν αντιμετώπιζαν διακρίσεις μέχρι τον Νοέμβριο του 1938 όταν ουγγρικά στρατεύματα παρέλασαν στη νότια Σλοβακία. Με την ευλογία της Γερμανίας, το Κόσιτσε έγινε μέρος της Ουγγαρίας και μετονομάστηκε σε Κάσα. Οι νέοι Ούγγροι κυβερνήτες μας εισήγαγαν αντιεβραϊκούς νόμους και κατά συνέπεια ο πατέρας αναγκάστηκε να αφήσει το μαγαζί του.
1940-44: Η οικογένειά μου αντιμετώπιζε δυσκολίες να βγάλει τα προς το ζην. Για να μας φροντίσει, ο πατέρας μου συνέχισε να λειτουργεί το μπακάλικό του παραβαίνοντας την ουγγρική νομοθεσία. Στις αρχές του 1944 τον έπιασαν τελικά και τον συνέλαβαν. Ένα μήνα μετά την κατάληψη της Ουγγαρίας από τους Γερμανούς, η μητέρα μου κι εγώ αναγκαστήκαμε να παρουσιαστούμε σε ένα κοντινό εργοστάσιο τούβλων· μας εκτόπισαν στο Άουσβιτς τον Μάιο του 1944 μαζί με τους περισσότερους Εβραίους του Κόσιτσε. Όταν φθάσαμε στο Άουσβιτς, έστειλαν τη μητέρα μου στους θαλάμους αερίου και εμένα με επέλεξαν για καταναγκαστική εργασία.
Μετά τη μεταφορά της στο δευτερεύον στρατόπεδο Muehldorf του Νταχάου, η Marta απελευθερώθηκε στο Tutzing από αμερικανικά στρατεύματα την 1η Μαΐου του 1945 και γρήγορα επέστρεψε σπίτι της. Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1968.
Προβολή ΑντικειμένουΤο 1939, ο αδελφός της Gerda μεταφέρθηκε αλλού για καταναγκαστική εργασία. Τον Ιούνιο του 1942, η οικογένεια της Gerda μεταφέρθηκε από το γκέτο του Bielsko. Ενώ οι γονείς της μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς, η Gerda εστάλη στο σύστημα στρατοπέδων του Gross-Rosen, όπου, για το υπόλοιπο του πολέμου, εκτελούσε καταναγκαστική εργασία σε εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Η Gerda απελευθερώθηκε μετά από πορεία θανάτου, φορώντας τις μπότες του σκι που ο πατέρας της επέμενε ότι θα τη βοηθούσαν να επιβιώσει.
Προβολή ΑντικειμένουΗ Bella ήταν το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά μιας εβραϊκής οικογένειας στο Sosnowiec. Ο πατέρας της είχε εργοστάσιο πλεκτών. Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία το 1939, κατέλαβαν το εργοστάσιο. Τα έπιπλα της οικογένειας δόθηκαν σε μια Γερμανίδα. Η Bella υποχρεώθηκε να εργαστεί σε εργοστάσιο στο γκέτο του Sosnowiec το 1941. Στα τέλη του 1942, η οικογένεια μεταφέρθηκε στο γκέτο του Bedzin. Η Bella μεταφέρθηκε στο υπο-στρατόπεδο Graeben του Gross-Rosen το 1943 και στο Μπέργκεν-Μπέλσεν το 1944. Απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1945.
Προβολή ΑντικειμένουΗ οικογένεια του Thomas μετακόμισε στη Ζίλινα το 1938. Δεδομένου ότι η Φρουρά του Hlinka στη Σλοβακία ενέτεινε την παρενόχληση των Εβραίων, η οικογένειά του αποφάσισε να φύγει. Ο Thomas και η οικογένειά του μπήκαν εν τέλει στην Πολωνία, αλλά η γερμανική εισβολή, τον Σεπτέμβριο του 1939, δεν τους επέτρεψε να φύγουν για τη Μεγάλη Βρετανία. Η οικογένεια κατέληξε στο Κίλτσε, όπου τον Απρίλιο του 1941 είχε δημιουργηθεί ένα γκέτο. Όταν το γκέτο του Κίλτσε εκκαθαρίστηκε, τον Αύγουστο του 1942, ο Thomas και η οικογένειά του απέφυγαν τις απελάσεις στην Τρεμπλίνκα που σημειώθηκαν τον ίδιο μήνα. Αντ’ αυτού, τους έστειλαν σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Ο ίδιος και οι γονείς του μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς τον Αύγουστο του 1944. Καθώς τα σοβιετικά στρατεύματα προέλαυναν τον Ιανουάριο του 1945, ο Thomas και άλλοι κρατούμενοι υποχρεώθηκαν σε πορεία θανάτου από το Άουσβιτς. Τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν στη Γερμανία. Μετά την απελευθέρωση του Σαξενχάουζεν από τους Σοβιετικούς τον Απρίλιο του 1945, ο Thomas πήγε σε ορφανοτροφείο. Τον εντόπισαν συγγενείς και επανασυνδέθηκε με τη μητέρα του στο Γκέτινγκεν. Το 1951, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Προβολή ΑντικειμένουWe would like to thank Crown Family Philanthropies and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.