Irene Freund

Η μικρότερη από δύο παιδιά, η Irene γεννήθηκε από Εβραίους γονείς στη βιομηχανική πόλη του Μάνχαϊμ. Ο πατέρας της, ένας τραυματίας βετεράνος του γερμανικού στρατού του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, ήταν διακοσμητής εσωτερικών χώρων. Η μητέρα της ήταν νοικοκυρά. Όταν οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία το 1933, ο μεγαλύτερος αδελφός της Irene, ο Berthold, φοιτούσε σε δημόσιο σχολείο. Η τρίχρονη Irene ήταν σπίτι με τη μητέρα της.

1933-39: Ο εορτασμός των εβραϊκών γιορτών με όλες μου τις θείες και τους θείους ήταν πραγματικά πολύ ωραίος. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη ήταν ο ζωολογικός κήπος· μου άρεσαν ιδιαίτερα οι μαϊμούδες. Όταν οι Ναζί ανάγκασαν τα εβραιόπουλα να εγκαταλείψουν το δημόσιο σχολείο, ξεκίνησα να φοιτώ σε εβραϊκό σχολείο. Ήμουν το κορίτσι «του μπαμπά» και ο πατέρας μου με πήγαινε στο σχολείο με το ποδήλατό του. Όταν οι Ναζί έκαψαν το σχολείο μας, ο μεγαλύτερος αδελφός μου έφυγε για λόγους ασφάλειας στη Βρετανία· εγώ ήμουν πολύ μικρή για να πάω μαζί του.

1940-44: Το 1940, όταν ήμουν 10 ετών, η οικογένειά μου εστάλη στο Γκουρς και ύστερα στο Ριβεσάλτ, φρικτά στρατόπεδα στη νότια Γαλλία. Το φαγητό ήταν απαίσιο. Η Εβραϊκή Εταιρεία Αρωγής των Παιδιών με πήρε μακριά και με τοποθέτησε σε ένα καθολικό μοναστήρι μαζί με 13 άλλες Εβραίες κοπέλες. Έγινα η Irene Fanchet και είχα για δασκάλα την Αδελφή Theresa. Μία ημέρα, οι SS ήλθαν στο μοναστήρι μας ψάχνοντας για κρυμμένα παιδιά Γερμανών Εβραίων. Ένα από τα κορίτσια, που γνώριζε καλά γαλλικά, μίλησε για λογαριασμό μας. Πέτυχε. Οι Γερμανοί έφυγαν και ήμασταν ασφαλείς.

Η δεκατριάχρονη Irene απελευθερώθηκε από συμμαχικά στρατεύματα τον Ιούλιο του 1944. Αφού μεταφέρθηκε σε διάφορα ορφανοτροφεία στη Γαλλία, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947.