Ο Norbert σπούδαζε νομική και ήταν κοινωνικός λειτουργός στο Βερολίνο. Εργαζόταν στο πρόγραμμα Kindertransport (Μεταφορά των παιδιών) και κανόνιζε τη μεταφορά Εβραιόπουλων από την Ευρώπη στη Μεγάλη Βρετανία. Οι γονείς του, που ζούσαν και αυτοί στο Βερολίνο, μεταφέρθηκαν αλλού τον Δεκέμβριο του 1942. Ο Norbert, η σύζυγός του και το παιδί τους μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς τον Μάρτιο του 1943. Χωρίστηκε από τη γυναίκα του και το παιδί του και εστάλη στα έργα Buna, κοντά στο Άουσβιτς III (Μόνοβιτς) για καταναγκαστική εργασία. Ο Norbert επέζησε στο στρατόπεδο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στη Γερμανία, τον Μάιο του 1945.
Το θυμάμαι πολύ καλά, πάρα πολύ καλά εκείνο το πρωί της 3ης Μαΐου του 1945, όταν είδαμε την αμερικανική σημαία να υψώνεται, ε, να κρέμεται από τα δέντρα στο δάσος που βρισκόταν κοντά στο Schwerin. Και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε μόλις ξαναγεννηθεί, ότι είχαμε μια νέα ευκαιρία στη ζωή. Θυμάμαι ότι αγκαλιαζόμασταν μεταξύ μας. Εγώ ήμουν σε μια μικρή ομάδα ατόμων και, ε, γελούσαμε και κλαίγαμε και ήταν φοβερό ε, αυτό το αίσθημα ανακούφισης, όμως νιώθαμε και ένα βάρος, επειδή συνειδητοποιούσαμε ότι, ε, εκείνη τη στιγμή την οποία περιμέναμε πολλά χρόνια, δεν θα μπορούσαμε να τη μοιραστούμε με εκείνους που τους άξιζε - με τις ίδιες τις οικογένειές μας. Και συνειδητοποιήσαμε και κάτι άλλο, ιδιαίτερα οι καταδιωκόμενοι Εβραίοι – ότι δεν είχαμε πλέον σπίτι για να γυρίσουμε. Προσωπικά γνώριζα ότι το να επιστρέψω στο Βερολίνο θα ήταν χαμένη υπόθεση. Δεν θα έβρισκα πλέον κανέναν εκεί. Και, συνεπώς, έπρεπε να συμβιβαστώ με έναν συγκεκριμένο, μεταβατικό τρόπο ύπαρξης κάπου αλλού. Και ήξερα ότι δεν μπορούσα να μείνω στη Γερμανία, γιατί για μένα η Γερμανία ήταν ένα μεγάλο νεκροταφείο. Και, έτσι ήταν, ειδικά για τους – αυτή ήταν η κατάσταση όλων των επιζώντων, των Εβραίων επιζώντων. Ο κόσμος γιόρταζε, θυμάμαι πόσο χαρούμενοι ήταν οι Γάλλοι που υπήρχαν μεταξύ μας όταν είδαμε την τρίχρωμη σημαία αναρτημένη στις σκεπές του Schwerin, και όλοι χόρευαν. Εμείς δεν μπορούσαμε να χορέψουμε. Δεν είχαμε το δικαίωμα να χορέψουμε. Και αυτή ήταν μια στιγμή ανείπωτης χαράς, αλλά και ταυτόχρονα ανείπωτης λύπης.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
