بخش هایی برجسته از کلکسیون ها: آشویتس از دریچه لنز اس اس

داستان دو آلبوم
مقایسه آلبوم هوکر با دیگر آلبوم معروف آشویتس هم بجا و هم ضروری است. صاحب اصلی آن آلبوم، لیلی یاکوب ( بعدها: زلمانوویچ مایر) بود که همراه با خانواده اش در اواخر ماه مه 1944 از بیلکه (بیلکی کنونی در اوکراین)- شهری کوچک نزدیک به برهوو در"روس کارپاتی" که در آن زمان بخشی از مجارستان بود- به آشویتس تبعید شد. آنها در 26 مه 1944، یعنی درست همان روزی که عکاسان حرفه ای اس اس از ورود قطار و روند گزینش زندانیان عکس می گرفتند، وارد آشویتس شدند. ریشارد بر و کارل هوکر فقط چند روز پیش از ورود این محموله [از زندانیان] به آشویتس آمده بودند. لیلی یاکوب پس از جان سالم به در بردن از آشویتس، کار اجباری در مورخن اشترن (یکی از اردوگاه های فرعی گروس- روزن) و انتقال به دورا- میتلباو( جایی که آزاد شد) آلبومی را که حاوی این عکس ها بود در کشوی یک میز کنار تختی در یکی ازسربازخانه های متروکه اس اس یافت. در آن زمان او در حال بهبود یافتن از بیماری تیفوس بود.

در آن آلبوم لیلی یاکوب ابتدا عکسی از خاخام خود یافت و سپس عکسی از خود، بسیاری از همسایگان و بستگانش، ازجمله عکسی معروف از دو برادر جوان خود- اسرائیل و زلیگ یاکوب- را نیز پیدا کرد. او آلبوم اصلی را هنگام مهاجرت به ایالات متحده با خود آورد. این تصاویر که بعدها چندین بار منتشر شدند، در محاکمات آشویتس در فرانکفورت (که در آن لیلی یاکوب شهادت داد و کارل هوکر یکی از متهمان بود) به عنوان مدرک مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1983، لیلی یاکوب آلبوم عکس های ورود خود و محموله زندانیان به آشویتس را به موزه "ید و شم" اهدا کرد.

ما نمی دانیم آلبومی که لیلی پیدا کرد چگونه شکل گرفته بود؛ احتمالاً صاحب اصلی آن، ریشارد بر افسر مافوق هوکر بوده است. هنگام ورود یهودیان مجارستانی، او نه تنها فرمانده آشویتس ، بلکه فرمانده دورا- میتلباو ( جایی که آلبوم پیدا شد) نیز بود. با این همه، نگریستن به این دو آلبوم در کنار یکدیگر از اهمیتی خاص برخوردار است، چرا که این امکان را برای ما فراهم می آورد تا ناظر آن باشیم که چگونه مقامات اس اس دو نگرش متفاوت از واقعیت را پدید آورده اند. نکته در خور توجه در باره آلبوم آشویتس هوکر این است که در آن هیچ عکسی از زندانیان- حتی پنهان در پس زمینه عکس های گرفته شده در داخل آشویتس- دیده نمی شود.

اگر چه درآلبوم هوکر هیچگونه رفتار جنایتکارانه یا خلاف اخلاقی دیده نمی شود، اما غیراخلاقی بودن این آلبوم نظر انسان را به خود جلب می کند. در آلبوم هوکر عکسی از اتاق های گاز، اتاق های شکنجه یا حتی بیگاری دیده نمی شود. در عوض این آلبوم افسران اس اس را نشان می دهد که مشغول انجام دادن فعالیت های خود، معاشرت با یکدیگر، لذت بردن از هوای خوب و عزاداری در سوگ رفقای از دست رفته خود هستند، و ظاهراًً نسبت به ابعاد جنایاتی که خود مرتکب می شوند و یا امکان ارتکاب آن را میسر می سازند، بی توجه اند.