قربانیان لهستانی
آلمانی‌ها، پس از شکست ارتش لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹، با کشتار هزاران غیر نظامی، سازماندهی برنامه‌های عظیم کار اجباری و جابه‌جایی صدها هزار نفر، به شکل بی‌رحمانه‌ای به سرکوب لهستانی‌ها پرداختند.
وقایع کلیدی
-
1
سیاست آلمان بر نابودی ملت و فرهنگ لهستان و بهره برداری بی‌رحمانه از دهقانان و کارگران لهستان نشانه گرفته بود .
-
2
آلمانی‌ها، هزاران رهبر غیر نظامی لهستانی در زمینه‌های متفاوت را کشتند. بسیاری دیگر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند.
-
3
تعداد زیادی از آلمانی‌ها به اراضی لهستان که به دلیل اخراج اجباری و دسته‌جمعی لهستانی‌های بومی خالی شده بود، منتقل شدند.
تصرف لهستان توسط آلمان به شکل بسیار وحشیانه‌ای صورت گرفت.
نازی‌ها، لهستانی‌ها را به عنوان نژاد پست می‌دیدند. پس از شکست ارتش لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹ توسط آلمان، آلمانی‌ها با هدف نابود ساختن ملت و فرهنگ لهستان و همینطور تقلیل لهستانی‌ها به جمعیتی از دهقانان و کارگران که برای اربابان آلمانی کار می‌کردند، شروع به ایجاد فضای ترس و دلهره کردند.
در هفته‌های پس از حمله‌ی آلمان به لهستان، اس‌اس آلمان، پلیس، و واحد‌های ارتش، هزاران شهروند غیر نظامی لهستانی شامل بسیاری از اشراف لهستان، روحانیون، و روشنفکران را کشتند. در بهار سال ۱۹۴۰، مقامات اشغالگر آلمان، در عملیات AB، به صورت سیستماتیک افرادی که به عنوان «طبقه‌ی بالای جامعه» شناخته می‌شدند را از میان بردند. هدفشان آن بود که تمامی کسانی که به نظر می‌رسید توانایی سازماندهی مقاومت در برابر قوانین آلمان را دارند را از میان بردارند و همچنین لهستانی‌ها را بترسانند تا تسلیم شوند. آلمانی‌ها هزاران معلم، کشیش و روشنفکران دیگر را در یک کشتار گروهی به گلوله بستند. مقامات نازی، هزاران نفر دیگر را به اردوگاه کار اجباری تازه ساز آشویتس، به اشتوتهرف و دیگر اردوگاه‌های کار اجباری در آلمان فرستادند. تا مارس ۱۹۴۲، اکثریت جمعیت این اردوگاه‌ها را غیر یهودیان تشکیل می‌دادند.
«آلمانی‌سازی» لهستان
هیتلر قصد داشت با جایگزینی لهستانی‌ها با مهاجران آلمانی، لهستان را آلمانی کند. تنها تعدادی را که برای کارهای پیش‌پا افتاده نیاز داشتند نگاه داشته و بقیه بیرون فرستاده و یا کشته می‌شدند. به عنوان اولین اقدام، فرمانداران مناطق زمیمه شده (مثل آرتور گرایزر در وارتلند Warthegau و آلبرت فورستر در دانزینگ - پروس باختری) با توسل به زور، صدها هزار لهستانی را به دولت عمومی فرستاند. بیش از ۵۰۰۰۰۰، از آلمانی‌ها، در آن زمان در این مناطق اسکان داده شدند. در سال‌های ۱۹۴۳-۱۹۴۲، اس‌اس و واحد‌های پلیس عملیات آلمانی‌سازی را در منطقه‌ی زاموشچ در دولت عمومی شروع کردند و به زور حدود ۱۰۰،۰۰۰ لهستانی غیرنظامی شامل ۳۰،۰۰۰ کودک را از آنجا خارج کردند. خانواده‌ها از هم جدا شدند. بسیاری از قربانیان به ارودگاه‌های مرگ و یا کار اجباری فرستاده شدند و بیش از ۴۰۰۰ کودک که مناسب آلمانی شدن تشخیص داده شده بودند به رایش فرستاده شدند. به طور کلی، حداقل ۲۰،۰۰۰ کودک لهستانی از خانواده‌هایشن جدا و به رایش منتقل شدند تا تحت سیاست‌های «آلمانیزه» شدن قرار بگیرند.
در حالیکه جنگ ادامه داشت، آلمان به نیروی کار لهستانی ها نیاز داشت. مقام‌های نازی، التزام به کار را بر مبنای توانایی بدنی لهستانی‌ها معین کردند که شامل کودکان حتی ۱۲ ساله می‌شد. مقامات آلمانی دستور می‌دادند کجا و چگونه لهستانی‌ها کار کنند و می‌توانستند آنها را به منظور کار برای رایش به خدمت بگیرند. پلیس‌ها برای پر کردن سهمیه‌‌ی کارگرها، لهستانی‌ها را در خیابان، در ترن‌ها، فروشگاه‌ها و کلیسا‌ها می‌گرفتند و به همین منظور به روستا‌ها و محله های متفاوت حمله می‌کردند. مقامات آلمانی، لهستانی‌هایی را که سعی داشتند از کار اجتناب کنند به اردوگاه‌ها می‌فرستادند و خانواده‌هایشان را مجازات می‌کردند. بین سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۵ حداقل ۱.۵ ملیون شهروند لهستانی برای کار اجباری به قلمرو آلمان فرستاده شدند. صدها هزار نفر در ارودگاه‌های کار اجباری نازی‌ها زندانی شدند.
ما بازماندگان دورانی هستیم که در آن هر فردی که توانایی بدنی داست از ۱۴ سال به بالا باید روزی ۱۰ ساعت و ۶ روز در هفته کار می‌کرد در غیر اینصورت ما برای کار در اردوگاه‌های کار و یا کارخانه‌های ماشین‌آلات جنگی آلمان، با کشتی به آلمان فرستاده می‌شدیم. - والاس ویتکوفسکی شرایط سخت زندگی غیر یهودیان لهستان را شرح می‌دهد
مقامات آلمانی در پاسخ به عملیات مقاومت، بدون هیچ قید و شرطی دست به اقدامات تلافی‌جویانه می‌زدند. آنها حملات را با دستگیر‌ی‌های گروهی و اعدام غیرنظامیان پاسخ می‌دادند و به طور منظم، غیرنظامیان را به عنوان گروگان می‌گرفتند و به تلافی عملیات مقاومت، تیرباران می‌کردند. عملیات «آرامش» آلمان، در ارتباط با فعالیت‌های پارتیزانی، شامل اخراج گروهی غیرنظامیان می‌شد که بسیاری از آنها به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده می‌شدند.
دولت در تبعید لهستان که توسط ووادیسواف سیکورسکی رهبری می‌شد، در فرانسه پایه‌گذاری و پس از سقوط فرانسه به لندن منتقل شد.نمایندگی این دولت در خاک فرانسه را گروه مقاومت زیرزمینی Delegatura بر عهده داشت که یکی از وظایفش، هماهنگی فعالیت‌های ارتش میهنی لهستان (Armia Krajowa) بود. گروه مقاومت لهستان در ماه اوت ۱۹۴۴ یک قیام خشونت‌بار علیه آلمانی‌ها در ورشو انجام داد. این شورش دو ماه ادامه پیدا کرد اما در نهایت توسط آلمانی‌ها شکست خورد. بیش از ۲۰۰،۰۰۰ لهستانی در این شورش کشته شدند.
شمارش افرادی که در نتیجه‌ی سیاست‌های نازی کشته شدند، کاری بسیار دشوار است. تخمین زده می‌شود که آلمانی‌ها بین ۱/۸ ملیون و ۱/۹ ملیون نفر لهستانی غیر یهودی را در طول جنگ جهانی دوم به قتل رساندند. علاوه بر آن، حداقل ۳ ملیون شهروند یهودی لهستانی نیز توسط آلمانی‌ها کشته شدند.