اَرون تابریش Aron Tabrys

ارون دومین فرزند از شش فرزند یک خانواده یهودی بود که در شهر ویلنا که مرکز فرهنگی یهودیان شناخته می شد به دنیا آمد. دوستان و خانواده او را آرکه صدا می زدند. پدر آرون خانواده بزرگش را با درآمد اندک حاصل از پاک کردن دودکش ها اداره می کرد.

۱۹۳۳-۳۹: من در کودکی به مدرسه روزانه یهودی و سپس به دبیرستان دولتی رفتم. هنگامی که ۱۴ ساله بودم، پدرم در یک حادثه نابینا شد و من مجبور شدم برای حمایت از خانواده، تمام وقت کار کنم. من عضو یک گروه کمونیست زیرزمینی بودم، چون کمونیسم را راهی برای مبارزه با یهودستیزی در لهستان می دیدم. در پاییز ۱۹۳۹ هنگامی که شوروی شهر ویلنا را اشغال کرد، زندگی ما مختل شد.

۱۹۴۰-۴۵: آلمان در ژوئن ۱۹۴۱ ویلنا را اشغال کرد. در ۶ سپتامبر همان سال من مجبور شدم دو سال در گتوی ویلنا زندگی کنم. دو هفته قبل از تخلیه گتو در سال ۱۹۴۳، من به یک اردوگاه کار اجباری در استونی فرستاده شدم. در طی سال بعد، من به شش اردوگاه بیگاری منتقل شدم و سپس به مدت ۹ ماه به اردوگاه کار اجباری دوتمِرگِن Dautmergen در باواریا فرستاده شدم. ما ۱۰۰۰ نفر در بازداشتگاهی شبیه به یک طویله بودیم. در وسط اتاق، یک بخاری قرار داشت که عصرها دور آن جمع می شدیم تا شپش های روی بدنمان از گرما بمیرند.

ارون از زندگی در اردوگاه جان سالم به در برد. او در ماه مه ۱۹۴۵، هنگامی که همراه با جمعی دیگر از زندانیان از اردوگاه کار اجباری داخائو Dachau به سمت کوه های آلپ منتقل می‌شدند، آزاد شد. وی آنزمان ۹۰ پوند وزن داشت. او در سال ۱۹۴۹ به آمریکا مهاجرت کرد.