هرمان کلاین Herman Klein

هرمان چهارمین فرزند از هشت فرزند متولد شده در یک خانواده‌ی یهودی مذهبی در شهر کوچک سیرما در نزدیکی سولوس بود. خانواده‌ی کلاین یک زمین کوچک داشتند که در آنجا کشاورزی می‌کردند. آنها یک فروشگاه کفش نیز داشتند. هرمان در چهار سالگی، مدرسه‌ی مذهبی را شروع کرد. هنگامی که او دوران ابتدایی را در مدرسه‌ی دولتی شروع کرد، همزمان آموزش مذهبی را هم در ساعات بعداز ظهر ادامه داد.

۱۹۳۳-۳۹: در مارس ۱۹۳۹، منطقه‌ی چکسلواکی که محل زندگی من بود، به مجارستان ضمیمه شد. یک معلم مجار، جای معلم ما را گرفت و زبان مجاری زبان رسمی شد. تمام دانش‌آموزان به جز یهودی‌ها به گروه جوانان نازی «لونته» پیوستند. هنگامی که گروه رژه می‌رفت و با تفنگ‌های چوبی آموزش نظامی می‌دید، ما به حیاط فرستاده می‌شدیم تا آنجا را تمیز کنیم.

۱۹۴۰-۴۵: وقتی ۱۶ سالم بود، خانواده‌ام به آشویتس تبعید شد. من که از مادر و خواهرم جدا شده بودم، به کلبه‌ای که همه مرد بودند فرستاده شدم. یک روز، با یکی از همسایه‌هایم در شهر زادگاهم در حال نگاه کردن به طرف دیگر سیم خاردار بودیم. از او پرسیدم «آن درخت‌های سفید که روی همدیگر انداخته شده‌اند چه هستند؟» او گفت «آنها درخت نیستند، انسان هستند. کوره‌ی آدمسوزی را ندیده‌ای؟ بوی سوختن مردم را حس نمی‌کنی؟» پس از یک هفته اقامت آشویتس، من، پدرم و برادرم به اردوگاه کاری‌که بر خرابه های گتوی ورشو ساخته شده بود فرستاده شدیم.

در ۱۹۴۴، هرمان از ورشو به اردوگاه کار اجباری کوفرینگ تبعید شد. او چند ساعت قبل از آزادی داخائو توسط نیروهای ایالات متحده، در یک واگن روباز به آن سمت در حرکت بود.