ژانینه گُتمن Jenine Gutman

ژانینه جوانترین دختر خانواده‌ای یهودی بود. این خانواده دو دختر داشتند. آنها در مرکز مولداوی، در شهری کوچک با جمعیت بزرگی از یهودیان زندگی می کردند. پدر او که یک سرباز کهنه کار جنگ جهانی اول بود، از یک خانواده بزرگ می‌آمد. ژانینه بیش از ۱۵ عمه و عمو داشت که همگی در باکاو زندگی می کردند. این خانواده، زمانی‌که پدر و مادر در فروشگاه مواد غذایی خود کار می‌کردند، در بزرگ کردن ژانینه و سوفیا به آنها کمک می کردند.

۱۹۳۳-۳۹: مثل تمام بچه های هم سن و سالم، عضو یکی از انجمن‌های ملی جوانان بودم که توسط پرنس مایکل اداره می شد. ما یونیفرم‌های ویژه‌ با کلاه و کمربند چرم می پوشیدیم و در استادیوم، تظاهرات‌های میهن پرستانه انجام می‌دادیم. پدر من مریض شد، کسب و کار دچار مشکل شد و او مغازه و تمام زندگی خود را از دست داد. در سال ۱۹۳۸ ما به بخارست، پایتخت ملی، نقل مکان کردیم. و در آن جا پدرم کارمند یک کارخانه شد و من در یک مدرسه جدید شروع به تحصیل کردم.

۱۹۴۰-۴۴: گارد آهنی فاشیست به قدرت رسید ولی میهن پرستی من دیگر فایده ای نداشت. به دلیل یهودی بودنم، از مدرسه دولتی اخراج شدم. با این وجود، مدرسه یهودی ما دارای معلم های خوبی بود، من در رشته‌ی صحافی کتاب تحصیل کردم. بعد از این که یهودی‌ها از استفاده از بیمارستان دولتی محروم شدند، یک کلینیک یهودی در بخارست برپا شد. من در کافی شاپ آنجا کار می کردم. ممنوعیت های جدیدی اعمال شد. قتل‌عام‌ها شروع شد. دولت خانواده من را مجبور کرد تا برای ارتش رومانی محل خواب و لباس تهیه کند.

ژانینه در اوت سال ۱۹۴۴ توسط نیروهای جماهیر شوروی آزاد شد. او تا سال ۱۹۷۶ در رومانی ماند و پس از آن به همراه خانواده به ایالات متحده مهاجرت کردند.