لیفچا نِیمان Lifcia Najman

لیفچا، برادر و دو خواهرش در خانواده‌ای مذهبی و صهیونیست در شهر رادوم به دنیا آمدند. شهر رادوم مرکز تولید چرم کشور لهستان بود. این شهر دارای بیش از ۱۰۰ دباغ خانه و کارخانه‌ی تولید کفش بود. پدر لیفچا دلال چرم بود. او واسط کارخانه‌ها، با مشریانی بود که به دنبال اجناس خاص می‌گشتند. خانواده‌ی نیمان در یک آپارتمان دو خوابه در مرکز شهر زندگی می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: لیفچا در دبیرستان، ریاضی، علوم، زبان لهستانی، تاریخ و زبان آلمانی را آموخت. سه روز در هفته او به آکادمی دخترانه‌ی زبان عبری بیت یاکوو می‌رفت. لیفچا پس از فارغ التحصیلی، لباس زیر زنانه می‌دوخت و می‌فروخت. زمانی که در ۱ سپتامبر سال ۱۹۳۹ آلمانی‌ها لهستان را اشغال کردند، او خیاط لباس‌های زنانه در شهر رادوم بود. نیروهای آلمانی هفت روز بعد، به شهر رادوم رسیدند.

۱۹۴۰-۴۴: در سال ۱۹۴۱ نازی‌ها در شهر رادوم یک گتو بر پا کردند و زمانی که در اوت سال ۱۹۴۲ این منطقه را تخلیه کردند، پدر و مادر لیفچا به اردوگاه مرگ تریبلینکا تبعید شدند. پس از مدتی لیفچا که بیست و چهار سال داشت به اردوگاه آشویتس تبعید شد، وی در آنجا به بیماری تیفوس مبتلا شد، ولی بهبود یافت. او در خانه‌ی یکی از افسران اس‌اس در اردوگاه به عنوان خیاط لباس زنانه کار می‌کرد. این شغل به او کمک کرد تا با دزدیدن بیسکوییت‌های سگ خانگی آنها از مشکلات سوء تغذیه ای در امان باشد.

لیفچا از آشویتس جان سالم به در برد و در ۸ مه سال ۱۹۴۵ آزاد شد. پس از مدتی وی به ایالات متحده مهاجرت کرد.