لیزله وینترنیتز Lisl Winternitz

لیزله کوچکترین فرزند از دو فرزند خانواده‌ای یهودی در پایتخت چکسلواکیایی پراگ بود. تاریخچه‌ی جمعیت یهودیان شهر پراگ به قرن یازدهم می‌رسید. خانواده لیزله در خیابان کارلوا در محله‌ی کارلین زندگی می‌کردند. پدر او صاحب فروشگاه کف‌پوش بود.

۱۹۳۳-۳۹: در ۱۵ مارس ۱۹۳۹ که نیروهای آلمان وارد پراگ شدند، من ۱۲ سالم بود. همانروز زمانی که به مدرسه رفتم یک معلم داد زد «تو یهودی کثیف حال به هم زن» و سپس به صورت من تف انداخت. تقریباً هر روز محدودیت‌های جدیدتری برای یهودیان اعمال می‌شد. ما اجازه‌ی رفتن به مکان‌های عمومی را نداشتیم و کارت‌های آذوقه‌ی ما دارای مهر قرمز «ج» بود. این به آن معنا بود که ما فقط در ساعات خاص و از فروشگاه‌های خاص می‌توانستیم خرید کنیم.

۱۹۴۰-۴۴: در دسامبر ۱۹۴۱ برادرم پیتر اخراج شد. او قبل از رفتن، یک پیام یک کلمه‌ای برایمان ارسال کرد «ترزین». در ژوئن ۱۹۴۲ من و والدینم نیز به گتوی ترزین‌ (ترزین‌اشتاد) تبعید شدیم. سپتامبر همان سال ۵۰۰۰ یهودی چکسلواکی از ترزین به آشویتس فرستاده شدند. من و والدینم هم در لیست بودیم. پیتر تصمیم گرفت با ما بماند و یکی از چهار نفری بود که داوطلبانه به این گروه پیوست. این باعث شد که تعداد به ۵۰۰۴ نفر برسد بنابراین چهار نفر از لیست اصلی به گتو برگشتند که من یکی از آنها بودم.

لیزله به ساخت ماسک‌های گاز گمارده شد و تا پایان جنگ در ترزین ماند. او بعداً فهمید که والدین و برادرش در آشویتس کشته شده‌اند.