مارتین واینبرگ Marthijn Wijnberg

هنگامی که مارتین ۱۰ ساله بود، خانواده‌ی مذهبی‌اش از گرونینگن به شهر ازووله نقل مکان کردند. والدینش در آن منطقه، صاحب تنها هتل حلال برای یهودیان بودند. خانواده‌ی وینبرگ دو پسر دیگر و یک دختر نیز داشتند. تمامی فرزندان آنها به مدرسه‌ی دولتی هلندی رفته و همچنین چهار روز در هفته، عصرها برای یادگیری تاریخ یهود، عبری و تورات، به مدرسه‌ی مذهبی می‌رفتند.

۱۹۳۳-۳۹: مارتین تقریباً می‌توانست هر نوع سازی را بنوازد، از جمله پیانو، ساکسیفون و آکاردئون. گاهی اوقات او و برادرانش هر یک سازی را برمی‌داشتند و فی البداهه یک گروه موسیقی تشکیل می‌دادند. اما بزرگترین لذت مارتین پختن شیرینی بود. روزی او از شکر پلی ساخت و آن را در هتل خانوادگیشان به نمایش گذاشت. او به دانشکده‌ی آشپزی رفت و در در سال ۱۹۳۷در یکی از نانوایی‌های روتردام به عنوان رئیس قسمت شیرینی‌پزی استخدام شد.

۱۹۴۰-۴۳: مارتین برای خدمت در ارتش هلند فراخوانده شد. با شروع جنگ در مه ۱۹۴۰ او به سرگروهبانی رسید. چهار روز بعد از شکست هلند در جنگ، مارتین به ازووله بازگشت. پدرش در سال ۱۹۴۱ درگذشت اما خانواده‌ی آنها تا زمانی که آلمانی‌ها دارایی‌های آنها را مصادره کردند همچنان به اداره‌ی هتل ادامه دادند. خانواده‌ی واینبرگ به کلبه‌ای نقل مکان کردند. آن کلبه فاقد حمام، آب داغ و دستشویی بود. هنگامی که برادر بزرگتر مارتین، موریس به اردوگاه کار اجباری در هلند فرستاده شد، مارتین اصرار کرد که با او برود. آنها از پاییز ۱۹۴۲ تا زمستان ۱۹۴۳ در آن اردوگاه کار کردند.

در ۳۱ ژانویه ۱۹۴۳ مارتین به آشویتس تبعید و در آنجا جان سپرد. او ۲۳ سال داشت.