راخل لیزرویچ رخنیتز Rachel Lejzerowicz Rechnitz

راخل و یا راخلا در یک خانواده‌ی یهودی در شهر کوچک بدجین در جنوب غربی لهستان بزرگ شد. آنها در سال ۱۹۳۰ به همراه همسرش برنارد به شهر کاتوویتس نقل مکان کردند. در آن شهر برنارد تجارت عمده فروشی چرم داشت. این زوج جوان به همراه دو فرزندشان، موسی و گنیا در یک خانه سه خوابه در طبقه فوقانی آپارتمانی که در خیابان یردنا بود، زندگی می کردند.

۱۹۳۳-۳۹: راخلا عضو فعال هداسا، سازمان صهیونیستی زنان بود. در سال ۱۹۳۹ وی و همسرش برای مهاجرت به فلسطین آماده شدند. دختر آنها گنیا، ۳ سال زودتر برای فراگیری پیانو در یک هنرستان به فلسطین رفته بود. برنارد تجارت خود را فروخت و اعضای خانواده وسایل زندگی خود را جمع کردند. در ۱ سپتامبر، چمدان‌های خانواده در ایستگاه قطار کاتوویتس در حال بارگیری بود که ارتش آلمان به لهستان حمله کرد.

۱۹۴۰-۴۴: در سال ۱۹۴۲ راخلا به همراه خانواده‌اش به یک اردوگاه کمپ اجباری در منطقه‌ی یک کارخانه مهمات نظامی در اسکارژیسکو-کامینا تبعید شدند. او را به اردوگاه سی C، جایی که کارگران گلوله‌های توپ را با پیکریک اسید (ماده ای زردرنگ و سمی که از طریق پوست جذب می شود) پر می‌کردند، بردند. روزی یکی از کارگران، گلوله‌ی توپی که توسط آن ماده پر شده بود، از دستش افتاد و منفجر شد. این انفجار باعث زخمی شدن چند نفر از کارگران از جمله راخلا شد. برای کمک به درمان راخلا، همسرش دندان طلای خود را کشید و در بازار سیاه فروخت تا بتواند برای او غذای مقوی بخرد.

راخلا در سن ۴۵ سالگی به دلیل نبود داروی مورد نیاز در گذشت. او یکی از افراد در بین ۱۸۰۰۰ تا ۲۳۰۰۰ یهودی تبعید شده به اسکارژیسکو-کامینا بود که در طی سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۴ جان خود را از دست دادند.