شولامیت پرلموتر (شارلین شیف) (Shulamit Perlmutter (Charlene Schif

شولامیت که موشای نیز خوانده می شد، کوچکترین فرزند از میان دو دختر خانواده‌ای یهودی در شهر هوروخوف، در ۵۰ مایلی شمال شرق لویو بود. پدرش استاد فلسفه بود و در دانشگاه لویو درس می‌داد. والدینش هر دو از رهبران اجتماعی در هوروخوف بودند. شولامیت در۴ سالگی تحصیل را با استادان خصوصی آغاز کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در سپتامبر ۱۹۳۹ آلمان به لهستان حمله کرد و سه هفته بعد شوروی شرق لهستان را که شهر ما در آن واقع شده بود را گرفت. دسته‌های عظیمی از پناهندگان که از آلمانی‌ها فرار می‌کردند به شهر سرازیر شدند. قوانین شوروی بر روی زندگی ما اثر زیادی نداشت. ما در خانه ماندیم و پدرم به تدریس در لویو ادامه داد. بزرگترین تغییر برای من در مدرسه رخ داد، که به زبان روسی به ما آموزش می‌دادند.

۱۹۴۰-۴۵: در ۱۹۴۱ آلمان به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد و یک گتو در هوروخوف برپا کرد. در ۱۹۴۲ با شنیدن شایعاتی مبنی بر تخریب گتو، من و مادرم فرار کردیم. هنگامی که صدای تیر را شنیدیم زیر بوته های کنار رودخانه پنهان شدیم. ما تمام شب را در آب پنهان شده بودیم و صدای شلیک مسلسل‌ها را که از گتو می‌آمد می‌شنیدیم. وقتی صبح شد افراد دیگری نیز در بوته‌ها پنهان شده بودند و ما صدای فریاد سرباز اوکراینی را شنیدیم که گفت «شما یهودی ها را آنجا می بینم، بیرون بیایید!» بسیاری اطاعت کردند اما ما برای چند روز دیگر در آب ماندیم و صدای شلیک‌ها ادامه یافت. گاهی اوقات چرت می زدیم. یک بار بیدار شدم و متوجه شدم که مادر ناپدید شده است.

شولامیت دیگر مادرش را ندید و هرگز نفهمید چه اتفاقی برای او افتاده است. شولامیت بقیه جنگ را در جنگل‌های نزدیک هوروخوف سپری کرد. او تنها بازمانده از خانواده‌اش است.