Babası öldükten sonra, Judith ve ailesi Kovno’ya taşındı. Kısa bir süre sonra, Almanların Ağustos 1941’de oluşturdukları Kovno gettosuna hapsedildiler. Judith, kız kardeşi ve annesi Stutthof’a gönderildi ve annesi orada öldü. Judith ve kız kardeşi Stutthof’tan çıkılan ölüm yürüyüşünde kaçtılar. Yahudi değilmiş taklidi yapıp çiftlik işi ve sonunda Danimarka’ya sığınma olanağı buldular. Erkek kardeşleri Dachau’dan sağ kurtuldu.
Stutthof’a gelişimi hatırlıyorum. Gördüğüm en korkunç şey sadece ayakkabılar, ayakkabılar, gözlükler ve ayakkabılardı. Çok büyük bir ayakkabı yığınıydı. Anneme “Bu nedir?” diye sorduğumu hatırlıyorum, annem “Frage nicht ‘ne Frages,” [Soru sorma] dedi. Bunun Yidçesini hatırlayabiliyorum: “Soru sorma. Neden bu kadar çok soru soruyorsun? Bilmiyorum.” Bizim, yine, Appell’de [yoklama] beklememiz gerekiyordu. Bir kadını hatırlıyorum, çok tıknaz bir kadın, yoklamadayken saçlarını hatırlıyorum, arkadan topuz yapılmış. Etrafta dolaşıp büyük bir, nasıl denir... kırbaç, “konuiszck,” kırbaçla vuruyordu, etrafta yürürken “Buradan kimse sağ çıkmaz. Hepiniz mahvoldunuz” diyordu. Bunu Lehçe ve Rusça olarak da söyledi, anlayabilmemiz için, çünkü biz, yani çoğumuz Rusça biliyorduk. Sonra bir yere götürüldük ve bizi incelediler. Vajinama bir elin girip çekildiğini hatırlayabiliyorum. Sonradan öğrendik ki altın arıyorlarmış. Bunu hiç...bu kadını hiç unutmayacağım. Benden iki kişi öndeki bir kadının dişi çekilmişti ve ağzından kan fışkırıyordu, altın dişleri çıkarılmıştı. Bir de aşı yapıldığını hatırlayabiliyorum, aşının ne için olduğunu bilmiyorum. Daha sonraları, sonradan anladım ki hani nedeni sormaya başladığınızda bu âdet görmememiz içindi.
We would like to thank Crown Family Philanthropies and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.