Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης (Άρθρο με περικοπές)

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Διεθνούς Στρατοδικείου της Νυρεμβέργης, ο Αμερικάνος στρατηγός Τέλφορντ Τέιλορ (Telford Taylor) διορίστηκε δημόσιος κατήγορος στις δίκες που έμειναν στην ιστορία ως Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης. Δεδομένου ότι το Διεθνές Στρατοδικείο είχε ήδη αποδείξει τη βίαιη φύση των εγκλημάτων πολέμου, των εγκλημάτων κατά της ειρήνης και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, οι επακόλουθες δίκες είχαν σαν σκοπό την ποινική δίωξη κατώτερων αξιωματούχων του ναζιστικού καθεστώτος οι οποίοι συνέβαλαν με τις πράξεις τους στην διάπραξη των παραπάνω εγκλημάτων. Συνολικά οι ΗΠΑ άσκησαν διώξεις εναντίον 183 κατηγορουμένων σε 12 επακόλουθες δίκες στη Νυρεμβέργη. Οι δίκες αυτές κατέληξαν σε 12 καταδίκες εις θάνατο, 8 ποινές ισόβιας κάθειρξης και 77 ποινές φυλάκισης. Άλλοι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Λόγω του μεταπολεμικού πνεύματος επιείκειας, σε πολλές περιπτώσεις οι ποινές φυλάκισης μειώθηκαν κατόπιν έφεσης ή οι καταδικασθέντες απελευθερώθηκαν επειδή είχαν ήδη εκτίσει την ποινή τους.

Οι 12 επακόλουθες δίκες ήταν: Υπόθεση #1, Η Δίκη των Ιατρών, Υπόθεση #2, Η Δίκη του Μιλχ, Υπόθεση #3, Η Δίκη των Δικαστικών, Υπόθεση #4, Η Δίκη του Πόολ, Υπόθεση #5, Η Δίκη του Φλικ, Υπόθεση #6, Η Δίκη της I.G. Farben, Υπόθεση #7, Η Δίκη των Ομήρων, Υπόθεση #8, Η Δίκη της RuSHA, Υπόθεση #9, Η Δίκη των Einsatzgruppen, Υπόθεση #10, Η Δίκη του Κρουπ, Υπόθεση #11, Η Δίκη των Διπλωματών, Υπόθεση #12, Η Δίκη του Γενικού Επιτελείου.