Ναζιστικός ιμπεριαλισμός: Επισκόπηση
Εισαγωγή
Ορισμένοι ιστορικοί εξέτασαν την ιδεολογία και τις πολιτικές των Ναζί απέναντι στην Ανατολική Ευρώπη στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας.
- Ο ιμπεριαλισμός είναι η επέκταση της εξουσίας ενός κράτους σε εδάφη ή λαούς πέραν των συνόρων του, μεταξύ άλλων μέσω της κατάκτησης, της απόκτησης ή της επέκτασης του πολιτικού ή οικονομικού ελέγχου.
- Η αποικιοκρατία είναι μια μορφή ιμπεριαλισμού κατά την οποία ένα κράτος κυριαρχεί σε μια περιοχή με την εγκατάσταση ανθρώπων που δεν προέρχονται από αυτή την περιοχή.
Στη σύγχρονη εποχή, πολλά κράτη ακολούθησαν πολιτικές ιμπεριαλισμού και αποικιοκρατίας που βασίζονταν εν μέρει σε ρατσιστικές αντιλήψεις για τους αυτόχθονες πληθυσμούς που επεδίωκαν να ελέγξουν. Ο Αδόλφος Χίτλερ υποστήριζε ότι ο γερμανικός λαός (μια εθνική ή εθνοτική ομάδα που ορίζεται από την υποτιθέμενη φυλή της) ήταν προορισμένος να ελέγξει την Ανατολική Ευρώπη. Έβλεπε τμήματα της Ανατολικής Ευρώπης ως τον νόμιμο Lebensraum («ζωτικό χώρο») του γερμανικού λαού.
Στόχος του Χίτλερ δεν ήταν μόνο η κατάκτηση της ανατολικής Ευρώπης. Επιδίωξε επίσης να αντικαταστήσει το μεγαλύτερο μέρος του «κατώτερου» ντόπιου πληθυσμού της με Γερμανούς και όσους θεωρούνταν ότι είχαν «γερμανικό αίμα». Ο ναζιστικός ρατσιστικός ιμπεριαλισμός οδήγησε τη Γερμανία να ακολουθήσει πολύ διαφορετικές πολιτικές κατοχής στην ανατολική Ευρώπη από ό,τι στη δυτική και νότια Ευρώπη.
Ναζιστικά κίνητρα στην Ανατολή
Πολλοί παράγοντες επηρέασαν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Ναζί για την Ανατολική Ευρώπη.
Ο πρώτος παράγοντας βασιζόταν στη ρατσιστική, λανθασμένη ιστορική πεποίθηση ότι τα εδάφη αυτά ήταν προορισμένα να γίνουν γερμανικά, αλλά για τώρα καταλαμβάνονταν από φυλετικά κατώτερες ομάδες. Τα άτομα γερμανικής καταγωγής που ζούσαν στην ανατολική Ευρώπη από τον Μεσαίωνα αποτέλεσαν τη βάση για αυτόν τον μύθο. Για τους Ναζί, η πεποίθηση ότι οι Γερμανοί είχαν κάποτε κυριαρχήσει στα εδάφη αυτά δικαιολογούσε την ανάκτησή τους.
Η ερμηνεία του Χίτλερ για τον λόγο για τον οποίο η Γερμανία έχασε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο επηρέασε επίσης τα σχέδια των Ναζί για την Ανατολή. Πίστευε ότι οι κακουχίες που προκλήθηκαν από τον αποκλεισμό που επέβαλαν οι Σύμμαχοι, κατέστησαν τους Γερμανούς ευάλωτους στο «πισώπλατο μαχαίρωμα» από τους εσωτερικούς εχθρούς, ιδίως τους Εβραίους και τους κομμουνιστές.
Ο τρίτος παράγοντας ήταν η πεποίθηση των Ναζί για την «ιουδαιομπολσεβίκικη» απειλή. Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, ο κομμουνισμός ήταν μια εβραϊκή συνωμοσία που σχεδιάστηκε εις βάρος των Γερμανών. Η ναζιστική ιδεολογία θεωρούσε ότι τα κομμουνιστικά κράτη της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσαν θανάσιμη απειλή. Αυτή η πεποίθηση χρησίμευσε για να δικαιολογήσει τις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων, των κομμουνιστών αξιωματούχων και των Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου από τους Ναζί.
Εφαρμογή του ναζιστικού ιμπεριαλισμού
Τα ναζιστικά σχέδια για την Ανατολή ήταν ιμπεριαλιστικά και αποικιοκρατικά. Οι Ναζί προσάρτησαν άμεσα ορισμένα εδάφη στο Ράιχ, τα οποία βρίσκονταν κυρίως στην Πολωνία. Άλλα εδάφη τα διαχειρίζονταν και τα εκμεταλλεύονταν ως αποικίες. Αυτό απαιτούσε την εγκατάσταση «φυλετικά αποδεκτών» Γερμανών σε κατακτημένα εδάφη και την εκδίωξη ή τη δολοφονία των «αυτοχθόνων πληθυσμών».
Το ναζιστικό όραμα του Lebensraum (ζωτικός χώρος) βασιζόταν σε μια μακροχρόνια, λανθασμένη ιστορική άποψη για μια γερμανική Ανατολή. Οι Ναζί ριζοσπαστικοποίησαν αυτή την άποψη με μια ρατσιστική και ιμπεριαλιστική ιδεολογία που θεωρούσε τις μαζικές δολοφονίες και τις εθνοκαθάρσεις ως θεμιτά μέσα για έναν σκοπό. Αν και δεν πέτυχε ποτέ τον τελικό της στόχο, η ιδεολογία αυτή ενέπνευσε πολιτικές που προκάλεσαν τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων από πείνα, ασθένειες και απροκάλυπτες δολοφονίες.