Η άνοδος των Ναζί στην εξουσία σήμανε το τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που εδραιώθηκε στη Γερμανία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το διορισμό του Αδόλφου Χίτλερ ως καγκελάριου στις 30 Ιανουαρίου 1933, το ναζιστικό κράτος (που αναφέρεται και ως Τρίτο Ράιχ) έγινε γρήγορα ένα καθεστώς όπου οι Γερμανοί πολίτες δεν απολάμβαναν εγγυημένα βασικά δικαιώματα. Η κουλτούρα, η οικονομία, η εκπαίδευση και η δικαιοσύνη περιήλθαν στον έλεγχο των Ναζί. Ένας πελώριος προπαγανδιστικός μηχανισμός χρησιμοποιήθηκε για τη διάδοση των στόχων και των ιδανικών του καθεστώτος.

Ο Χίτλερ είχε το τελευταίο λόγο τόσο για το εθνικό δίκαιο όσο και για την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας. Η εξωτερική πολιτική των Ναζί υπαγορευόταν από τη ρατσιστική πεποίθηση ότι το φυλετικό πεπρωμένο της Γερμανίας ήταν να επεκταθεί προς τα ανατολικά με τη δύναμη των όπλων. Στο πλαίσιο αυτού του ιδεολογικού πολέμου, οι Ναζί σχεδίασαν και πραγματοποίησαν το Ολοκαύτωμα, τη μαζική δολοφονία των Εβραίων δηλαδή, οι οποίοι θεωρούνταν ο κυριότερος «φυλετικός» εχθρός. Αν και η ανοιχτή άσκηση κριτικής στο καθεστώς δεν επιτρεπόταν, η κυβέρνηση του Χίτλερ είχε την υποστήριξη των περισσότερων Γερμανών. Οι Σύμμαχοι νίκησαν τη Ναζιστική Γερμανία αναγκάζοντάς την να παραδοθεί στις 8 Μαΐου 1945.