با به قدرت رسیدن نازی ها، حكومت جمهوری وایمار كه یک حكومت دموكراسی پارلمانی بود و بعد از جنگ جهانی اول در آلمان شكل گرفته بود پایان یافت. به دنبال روی كار آمدن آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم در 30 ژانویه 1933، دولت نازی (كه رایش سوم نیز نامیده می شد) به سرعت به صورت حکومتی درآمد كه در آن آلمانی ها از هیچ گونه حقوق بنيادين و تضمين شده ای برخوردار نبودند. فرهنگ، اقتصاد، آموزش و پرورش و قوانین تحت نظارت دولت نازی قرار گرفت و برای توسعه اهداف و آرمان های رژیم تبلیغات گسترده ای صورت گرفت.

هیتلر هم قوانین داخلی و هم سیاست خارجی آلمان را تعیین می كرد. سیاست خارجی نازی ها بر اساس این ایده نژاد پرستانه بنا نهاده شده بود: به لحاظ بیولوژیكی مقدر است که آلمان با استفاده از نیروی نظامی به سمت شرق گسترش يابد. در چارچوب این جنگ ایدئولوژیک، نازی ها هولوکاست – کشتار دسته جمعی یهودیان که عمده ترین دشمنان "نژادی" به شمار می رفتند – را برنامه ریزی و اجرا کردند. انتقاد علنی از حکومت سركوب می شد، اما دولت هیتلر نزد بسیاری از آلمانی ها محبوب بود. در 8 ماه مه 1945، نیروهای متفقین آلمان نازی را شكست داده و آن کشور را مجبور به تسلیم کردند.