Ελένη Μελανία Lebel
Γένος: 15 Σεπτεμβρίου 1911
Βιέννη, Αυστρία
Η Ελένη, η μεγαλύτερη από δύο κόρες, γεννήθηκε από Εβραίο πατέρα και Καθολική μητέρα και ανατράφηκε σύμφωνα με το Καθολικό δόγμα στη Βιέννη. Ο πατέρας της σκοτώθηκε στη μάχη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Ελένη ήταν 5 χρονών, και η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε όταν η Ελένη ήταν 15. Γνωστή με το υποκοριστικό Έλι, η Ελένη αγαπούσε το κολύμπι και την όπερα. Μόλις ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της γράφτηκε στη Νομική Σχολή.
1933-39: Στα 19 η Ελένη παρουσίασε για πρώτη φορά συμπτώματα νοητικής ασθένειας. Η κατάστασή της χειροτέρευσε το 1934, και μέχρι το 1935 είχε παραιτηθεί από τις σπουδές της και τη δουλειά της ως νομική γραμματέας. Όταν χάθηκε το αγαπημένο της φοξ τεριέ, Λίντι, η Ελένη έπαθε νευρικό κλονισμό. Διαγνώσθη ως σχιζοφρενής, και εισήχθη στην Ψυχιατρική Κλινική της Βιέννης Στάινχοφ. Δύο χρόνια αργότερα, το Μάρτιο του 1938, η Αυστρία προσαρτήθηκε στη Γερμανία.
1940: Η Ελένη παρέμεινε έγκλειστη στο Στάινχοφ και δεν της επιτράπηκε να γυρίσει σπίτι παρότι η κατάστασή της είχε βελτιωθεί. Οι γονείς της είχαν μείνει με τη λαθεμένη εντύπωση ότι σύντομα θα της δινόταν εξιτήριο. Αντιθέτως, η μητέρα της Ελένης πληροφορήθηκε τον Αύγουστο ότι η Ελένη είχε μεταφερθεί σ' ένα νοσοκομείο στο Niedernhart, στα σύνορα με τη Βαυαρία. Στην πραγματικότητα, η Ελένη μεταφέρθηκε σε μια αυτοσχέδια φυλακή στο Μπράντενσμπουργκ της Γερμανίας, όπου την έγδυσαν, την πέρασαν από ιατρική εξέταση, και την οδήγησαν στο κτίριο που ήταν τα λουτρά.
Η Ελένη ήταν ένα από τα 9.772 θύματα που δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων εκείνο το χρόνο στο κέντρο "Ευθανασίας" του Μπράντενσμπουργκ. Ως επίσημη αιτία θανάτου της Ελένης αναγράφεται το ότι πέθανε στο δώματιό της από "οξεία κρίση σχιζοφρένιας."