هلنه ملانی لبل Helene Melanie Lebel

هلنه در میان دو دختر پدری یهودی و مادری کاتولیک بزرگترین فرزند بود. او در وین به عنوان کاتولیک بزرگ شد. هلنه فقط ۵ سال داشت که پدرش درعملیاتی در جنگ جهانی اول جان خود را از دست داد. هنگامی كه او ۱۵ ساله بود، مادرش دوباره ازدواج کرد. هلنه كه دوستانش او را هلی صدا می زدند عاشق شنا و رفتن به اپرا بود. او پس از پایان تحصیلات متوسطه وارد دانشکده‌ی حقوق شد.

۱۹۳۳-۳۹: در ۱۹ سالگی، نخستین علائم بیماری روانی در هلنه مشاهده شد. در ۱۹۳۴، شرایط وی بدتر شد و در ۱۹۳۵ مجبور شد تحصیلات خود در رشته‌ی حقوق و شغلش را به عنوان منشی رسمی رها کند. او به دنبال از دست دادن سگ مورد علاقه‌اش، لیدی، دچار آشفتگی روحی شدیدی شد. پزشکان تشخیص دادند که وی مبتلا به اسکیزوفرنی است و در بیمارستان روانی اشتاین‌هوف در وین بستری شد. دو سال بعد، در مارس ۱۹۳۸، آلمانی‌ها اتریش را به تصرف خود درآوردند.

۱۹۴۰: هلنه در بیمارستان اشتاین‌هوف بستری بود و هر چند که حالش بهتر شده بود، اما اجازه بازگشت به خانه را نداشت. والدین هلنه، را متقاعد کرده بودند که وب به زودی مرخص می‌شود. اما مادر هلنه در ماه اوت مطلع شد که هلنه به بیمارستانی در نیدرنهارت درست کنار مرز باواریا منتقل شده است. در حقیقت، هلنه به یک زندان مبدل، در براندنبرگ آلمان منتقل شده بود. در آنجا او را برهنه کردند، تحت آزمایش بدنی قرار دادند و سپس به حمام فرستادند.

هلنه یکی از ۹۷۷۲ نفری بود که در آن سال در مرکز "کشتار از روی ترحم" در براندنبرگ با گاز به قتل رسیدند. به طور رسمی اعلام شد که او به دلیل "هیجان ناشی از اسکیزوفرنی حاد" در اتاق خود فوت کرده است.