Οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη του David, η οποία είχε προσαρτηθεί παλαιότερα στην Ουγγαρία, το 1944. Ο David εκδιώχθηκε στο Άουσβιτς και, μαζί με τον πατέρα του, μεταφέρθηκε στο Plaszow. Ο David στάλθηκε στο στρατόπεδο Gross-Rosen και στο Ράιχενμπαχ (Langenbielau). Ήταν αργότερα ανάμεσα στους τρεις από τους 150 στο φορτηγό για ζώα που επέζησαν κατά τη μεταφορά στο Νταχάου. Απελευθερώθηκε μετά από πορεία θανάτου από το Ίνσμπρουκ προς την πρώτη γραμμή της μάχης μεταξύ αμερικανικών και γερμανικών στρατευμάτων.
Όταν φτάσαμε, είχα ήδη χάσει τις αισθήσεις μου, σχεδόν, ήμουν ... μόνο τρεις από τους 150 εκεί επέζησαν. Ήταν όλοι τους ... οι υπόλοιποι απλά κείτονταν νεκροί. Και τότε με πήραν από εκεί ... κάποιος μου έπιασε τα χέρια και κάποιος άλλος τα πόδια και, στη συνέχεια, με πέταξαν σε ένα φορείο ...ετοιμάζονταν να με πάνε στο κρεματόριο. Εκεί με πήγαιναν ... αυτός ήταν ο στόχος τους. Και με κάποιο τρόπο, να ... κάποιος που με κουβαλούσε είδε το ένα χέρι μου να κινείται, κατάλαβε ότι ήμουν ακόμα ζωντανός. Έτσι, με κίνδυνο της ζωής του, με πήρε σε έναν στρατώνα. Ήταν στην ουσία σαν ντουζιέρα. Εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ ζαλισμένος, ουσιαστικά, δεν είχα ιδέα τι γινόταν. Νόμιζα ... Και όταν με έφεραν στο μπάνιο... ξύπνησα, και ... νόμιζα ότι ήμουν νεκρός. Ήταν σαν να βρισκόμουν σε άλλον κόσμο. «Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ; Πού είμαι;». Και σκέφτηκα, ήμουν ... ήμουν εντελώς ζαλισμένος. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ πού είμαι. Και τότε κάποιος ήρθε και μου είπε τι συνέβη, μου εξήγησε λέγοντάς μου ότι: «Λίγα μόνο δευτερόλεπτα και θα σε είχαν ρίξει στο κρεματόριο, αλλά είδαν ότι ήσουν ακόμα ζωντανός». Μου είπαν, «Είσαι ο πρώτος νεαρός σε αυτήν την ηλικία που ουσιαστικά έμεινε ζωντανός». Και τότε με πήραν και με έκρυψαν, ξέρετε, κρυφά στους στρατώνες τους. Υποτίθεται λοιπόν ότι δεν ήμουν καν εκεί. Και έγινα για αυτούς κάτι σαν ήρωας. Να, δηλαδή ήταν κάποιοι πατέρες που σκέφτονταν ότι, αν εγώ τα κατάφερα, τότε ίσως και τα παιδιά τους να τα είχαν καταφέρει. Και ... αφού δεν έπαιρνα μερίδες, επειδή ήμουν ... Η μερίδα ήταν εκεί σαν ένα κομμάτι ψωμί -αρκετή για να τους κρατήσει στη ζωή έως ότου ουσιαστικά ... επρόκειτο να τους πάνε στο κρεματόριο. Και ο καθένας τους έπαιρνε ένα κομμάτι ψωμί από αυτό που τους έδιναν, έκοβε ένα κομματάκι και όλοι μαζί έφτιαχναν μια φέτα για μένα, ώστε να μπορέσω να επιβιώσω. Και έλεγαν «David, πρέπει να ζήσεις για να μάθει ο κόσμος τι συνέβη».
We would like to thank Crown Family Philanthropies and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.