Η Esther γεννήθηκε από μεσοαστική οικογένεια Εβραίων στο Χελμ της Πολωνίας. Τον Δεκέμβριο του 1942, μεταφέρθηκε από στρατόπεδο εργασίας στο κέντρο εκτελέσεων Σόμπιμπορ στην κατεχόμενη Πολωνία. Κατά την άφιξή της στο Σόμπιμπορ, η Esther επιλέχτηκε να εργαστεί σε μια αποθήκη διαλογής. Ταξινομούσε ρούχα και τα υπάρχοντα όσων σκοτώνονταν στο στρατόπεδο. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 1943, η Esther συμμετείχε σε μια ομάδα κρατουμένων στο στρατόπεδο Σόμπιμπορ που σχεδίαζε εξέγερση και απόδραση. Επικεφαλής της ομάδας ήταν οι Leon Feldhendler και Aleksandr (Sasha) Pechersky. Η εξέγερση έλαβε χώρα στις 14 Οκτωβρίου 1943. Γερμανοί και Ουκρανοί φρουροί άνοιξαν πυρ κατά των κρατουμένων, οι οποίοι δεν κατάφεραν να φθάσουν στην κεντρική πύλη και, ως εκ τούτου, αναγκάστηκαν να προσπαθήσουν να διαφύγουν από το ναρκοπέδιο γύρω από το στρατόπεδο. Περίπου 300 δραπέτευσαν. Πάνω από 100 από αυτούς συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Η Esther ήταν μεταξύ εκείνων που δραπέτευσαν και επέζησαν.
Οι περισσότερες από τις μεταφορές συνήθως έρχονταν κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά υπήρχαν και κάποιες την ημέρα, και όταν άκουγες αυτήν τη σφυρίχτρα από τον διοικητή του στρατοπέδου, σήμαινε ότι έρχεται μεταφορά, και οι άνδρες στο στρατόπεδο θα έπρεπε να ετοιμαστούν να ξεφορτώσουν τους ανθρώπους, και έτσι, το σφύριγμα αυτό ήταν λες και κάποιος να σου έσχιζε τα σωθικά. Ήξερες ότι είναι και άλλοι άνθρωποι, παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, άνθρωποι που ποτέ δεν έκαναν κάτι κακό στη ζωή τους, και θα πεθάνουν και εσύ δεν μπορείς να πεις κάτι, δεν μπορείς να αντισταθείς, δεν μπορείς, μόνο μέσα σου συσσωρεύεται, αυτή η εκδίκηση, και αυτή η δυσαρέσκεια, και αυτός ο θυμός, και αυτός ο πόνος, που γνωρίζετε ότι έχει συσσωρευτεί μέσα μας. Και μερικές φορές έρχονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας, και έρχονταν τόσο πολλοί που δεν μπορούσαν να τους χειριστούν, έτσι τους έβαζαν πίσω από τα συρματοπλέγματα μας όπου ήμασταν μαντρωμένοι, και μας έλεγαν απλώς να περπατούμε μπρος-πίσω και πίσω-μπρος, έτσι ώστε αυτό που τους έλεγαν, ότι θα πάνε για δουλειά, να τους φαίνεται αλήθεια, και ήταν δύσκολο, ήταν πολύ δύσκολο. Περπατούσες και κοιτούσες το πρόσωπό τους, και ήξερες ότι σε μισή ώρα δεν θα ήταν πια εδώ, και δεν μπορούσες καν να τους το πεις. Απλά προσπαθούσες, όχι να χαμογελάσεις, αλλά να μην δείξεις τίποτα αν γίνεται. Ήταν οδυνηρό, ήταν πολύ, πάρα πολύ σκληρό.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
