Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Ρίγα το 1941 και περιόρισαν τους Εβραίους σε ένα γκέτο. Στα τέλη του 1941, περίπου 28.000 Εβραίοι από το γκέτο σφαγιάστηκαν στο δάσος της Ρούμπουλα, κοντά στη Ρίγα. Ο Steven και ο αδερφός του εστάλησαν σε ένα μικρό γκέτο για άνδρες με καλή φυσική κατάσταση. Το 1943, ο Steven μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κάιζερβαλντ και εστάλη για εργασία σε ένα κοντινό στρατόπεδο εργασίας. Το 1944 μεταφέρθηκε στο Στούτχοφ και υποχρεώθηκε να εργαστεί σε μια ναυπηγική εταιρεία. Το 1945, ο Steven και ο αδερφός του επέζησαν μιας πορείας θανάτου και απελευθερώθηκαν από τις σοβιετικές δυνάμεις.
Αφού φτάσαμε στο Ντάντσιχ, μόλις ακούσαμε ότι θα μας έστελναν στο Στούτχοφ απογοητευτήκαμε, επειδή ήταν γνωστό ότι το Στούτχοφ ήταν ένα από τα χειρότερα στρατόπεδα. Δεν υπήρχε καθόλου φαγητό. Υπήρχε βία, κτηνωδία, πολλοί σκοτωμοί και σχεδόν κανένας δεν κατάφερνε να αποδράσει...να φύγει από το Στούτχοφ, έτσι οι τρείς μας, ο αδερφός μου, ο πατέρας μου κι εγώ, μεταφερθήκαμε στο Στούτχοφ και μείναμε αρκετές εβδομάδες εκεί. Οι συνθήκες στο Στούτχοφ ήταν απερίγραπτες. Άνθρωποι πέθαιναν δεξιά κι αριστερά από την πείνα. Ξυπνούσες το πρωί και δίπλα σου υπήρχαν νεκροί άνθρωποι, αποστεωμένοι. Και η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτέρευε επειδή η ροή των γεγονότων του πολέμου είχε αλλάξει και, όσο άσχημα κι αν ήταν πριν, τώρα οι Γερμανοί ξεσπούσαν το θυμό τους στους λίγους Εβραίους που είχαν απομείνει, επειδή ήταν φανερό, είχε γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι έχαναν τον πόλεμο. Μερικές εβδομάδες μετά φτάσαμε στο Στούτχοφ. Μια μέρα μας έβαλαν όλους στη σειρά και ένας Γερμανός αξιωματικός μας είπε ότι ζητούσαν εθελοντές για να εργαστούν σε μια ναυπηγική εταιρεία στο Ντάντσιχ με την ονομασία Schichau-Werft. Ο αδερφός μου, εγώ και ο πατέρας μου προσφερθήκαμε να πάμε, όταν όμως ο πατέρας μου πήγε να περάσει απέναντι για να έρθει κι αυτός μαζί μας, ο Γερμανός αξιωματικός παρατήρησε ότι ήταν ανάπηρος –έσερνε το ένα του πόδι λόγω της οστρακιάς που είχε περάσει όταν ήταν νέος. Τη στιγμή που το παρατήρησε αυτό είπε, «Εσύ δεν μπορείς να πας. Πήγαινε πίσω». Ο αδερφός μου κι εγώ αρχίσαμε να τους ικετεύουμε, «Είναι ο πατέρας μας. Πρέπει να πάμε μαζί». Και εκείνος, από καθαρή κακία, είπε «Εσείς θα πάτε, αλλά αυτός θα μείνει εδώ». Και όσο κι αν τον παρακαλέσαμε, όσο κι αν τον ικετεύσαμε και κλάψαμε, ήταν αμετάκλητος. Μας κλώτσησαν, μας ξυλοκόπησαν και μας ανάγκασαν να αφήσουμε τον πατέρα μας. Εκείνη τη στιγμή ο αδερφός μου κι εγώ καταλάβαμε ότι μόλις ο...πατέρας μου θα έμενε μόνος στο Στούτχοφ θα ήταν καταδικασμένος. Και...ήμασταν συντετριμμένοι που θα τον αφήναμε εκεί, επειδή γνωρίζαμε ότι το τέλος του πλησίαζε. Όμως μας ανάγκασαν να το κάνουμε και έτσι φύγαμε από το Στούτχοφ.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
