نسل کشی (خلاصه مقاله)

اصطلاح نسل کشی تا پیش از سال 1944 وجود نداشت. این اصطلاح بسیار خاص به جنایات خشونت باری اطلاق می گردد که علیه گروه ها به قصد نابودی آنها صورت می گیرد. حقوق بشر، همانگونه كه در اعلامیه جهانی حقوق بشر مصوبه سازمان ملل متحد در 1948 آمده است، حقوق افراد را در بر می گیرد. در سال 1944، یک وكیل یهودی لهستانی به نام رافائل لمكین (1959-1900) درصدد برآمد تا سیاست های نازی ها درباره قتل های سازمان یافته از جمله نابودی یهودیان اروپایی را توضیح دهد. او کلمه "genocide" (به معنای "نسل کشی") را از ترکیب کلمه "geno" (از زبان یونانی به معنی نژاد یا قبیله) با کلمه "cide" (از زبان لاتین به معنی کشتن) ساخت. سال بعد، دادگاه نظامی بین المللی در نورنبرگِ آلمان، مقامات بلندپایه نازی را به "جنایت علیه بشریت" متهم ساخت. كلمه "نسل کشی" نیز فقط جهت توصیف و نه به عنوان یک اصطلاح قانونی، دردادخواست گنجانده شده بود.

در ٩ دسامبر ١٩٤٨، سازمان ملل متحد تحت تأثیر واقعه هولوكاست و تا حد زیادی به دلیل تلاش های خستگی ناپذیر لمكین، کنوانسیون منع و مجازات جرم نسل كشی را به تصویب رساند. طبق این کنوانسیون، "نسل کشی" جرم بین المللی شناخته شد و کشورهای امضاكننده ملزم به "منع و مجازات" آن شدند. با وجود این که موارد متعددی از خشونت علیه گروه ها در طول تاریخ صورت گرفته است، ولی شرح و بسط قانونی و بین المللی این اصطلاح در دو دوره تاریخی مجزا برجسته تر است: از زمان ابداع این اصطلاح تا پذیرش آن به عنوان قانون بین المللی (1948-1944) و زمان آغاز بکارگیری آن با پایه گذاری دادگاه های جنایی بین المللی برای پیگرد قانونی جنایات نسل كشی (1998-1991). جلوگیری از نسل كشی که تعهد اصلی این کنوانسیون است، هنوز هم به صورت یک چالش در بین ملت ها و اشخاص مطرح است.