مجرمان (خلاصه مقاله)

اعضای اس اس یا گارد برگزیده حکومت نازی ها، از بازیگران اصلی برنامه "راه حل نهایی"- نقشه کشتار یهودیان اروپا- بودند. فرمانده نیروهای اس اس، هاینریش هیملر و زیردستان او؛ راینهارد هایدریش، کورت دالوگه و دیگران، پایه گذاران سازمان اس اس و حکومت پلیسی آدولف هیتلر بودند که اجرای برنامه ایدئولوژیکی رژیم را رهبری می کردند. با این هدف، نیروهای اس اس به قتل عام تعداد بی شماری از افراد دست یازیدند. فرماندهان اس اس و پلیس، هدایت و رهبری "واحدهای سیار کشتار" را در تیرباران سبعانه و سازمان یافته مردان، زنان و کودکان یهودی در مراکز کشتار بخش های اشغالی اتحاد جماهیر شوروی بر عهده داشتند. نیروهای اس اس در لهستان اشغالی، مراکز کشتار مجهز به اتاق های گاز دائر کردند تا روند کشتارهای جمعی را آسان سازند.

اما نیروهای اس اس نمی توانستند به تنهایی از پس کشتار در چنان مقیاس وسیعی بربیایند. اجرای برنامه "کشتار نهایی" نیازمند همکاری و شرکت دستگاه اداری ارتش و مقامات غیرنظامی آلمانی در سرزمین های اشغالی بود. عملیات تبعید جمعی، مستلزم همکاری آدولف آیشمان از اداره مرکزی امنیت رایش با آلبرت گانتسنمولر از راه آهن دولتی آلمان و همچنین یوئاخیم فون ریبنتروپ از وزارت امور خارجه آلمان بود. ورماخت (نیروهای مسلح آلمان) وسایل حمل و نقل و تدارکات لازم را برای "واحدهای سیار کشتار" تهیه و همچنین در کشتار جمعی یهودیان و دیگر غیرنظامیان روس- بویژه اسیران جنگی- شرکت می کرد. " رایش بانک "- بانک مرکزی آلمان به ریاست والتر فونک- در واقع مخزن پول و طلای به سرقت رفته بود و بودجه عملیات کشتار توسط نیروهای اس اس را تأمین می کرد. پزشکان آلمانی و دیگر متخصصان خدمات درمانی، در برنامه "کشتن از سر ترحم" - که از سوی نازی ها حمایت می شد- ده ها هزار نفر معلول ذهنی یا جسمی در آسایشگاه ها را به قتل رساندند. سایر پزشکان آزمایش های بیرحمانه و غیراخلاقی روی زندانیان انجام می دادند و طی روندهای "گزینشی" در مراکز کشتار تصمیم می گرفتند کدام زندانی باید زنده بماند و کدام یک باید بمیرد. شرکت های صنعتی خصوصی آلمانی از قبیل آ. گ. فاربن و کروپ از کارگران مجانی استفاده می کردند. تهیه گاز تزیکلون ب که از آن برای کشتار در اتاق های گاز استفاده می شد، به عهده یکی از شرکت های وابسته به کارخانه آی. گ. فاربن بود.