برنارد رخنیتز Bernard Rechnitz

برنارد در یک خانواده یهودی و در یکی از شهرهای کوچک در جنوب غربی لهستان به نام بدجین بزرگ شد. وی در سال ۱۹۳۰ به همراه همسرش راخلا، به شهر کاتوویتس نقل مکان کردند. او در آن شهر تجارت عمده فروشی چرم داشت. این زوج به همراه دو فرزندشان، موسی و گنیا در یک خانه سه خوابه در طبقه فوقانی آپارتمانی که در خیابان یردنا بود، زندگی می کردند.

۱۹۳۳-۳۹: برنارد که یک صهیونیست بود، در سال ۱۹۳۹ تصمیم گرفت که به همراه خانواده به فلسطین [ییشو (محل یهودی‌نشین)] مهاجرت کند. پسر او که موسی نام داشت در مدرسه در معرض آزار و اذیت و رفتارهای یهودستیزانه بود. برنارد خودش هم زمانی که از محل کار به سمت خانه می رفت تحت آزار و اذیت اراذل و اوباش یهودستیز قرار می گرفت. وی تجارت خود را فروخت و اعضای خانواده رخنیتز وسایل زندگی خود را جمع کردند. در ۱ سپتامبر، چمدان های این خانواده در ایستگاه قطار کاتوویتس در حال بارگیری بود که جنگ شروع شد.

۱۹۴۰-۴۴: برنارد در سال ۱۹۴۲ به همراه خانواده‌اش به یک اردوگاه کمپ اجباری در منطقه‌ی یک کارخانه مهمات نظامی در اسکارژیسکو-کامینا تبعید شدند. برنارد را به اردوگاه سی C، جایی که کارگران گلوله‌های توپ را با پیکریک اسید (ماده ای زردرنگ و سمی که از طریق پوست جذب می شود) پر می کردند، بردند. روزی یکی از کارگران، گلوله‌ی توپی که توسط آن ماده پر شده بود، از دستش افتاد و منفجر شد. این انفجار باعث زخمی شدن چند نفر از کارگران از جمله همسرش، روحلا شد. برنارد برای کمک به درمان همسرش دندان طلای خود را کشید و در بازار سیاه فروخت تا بتواند برای راخلا غذای مقوی بخرد.

اما او به دلیل کمبود مراقبت های پزشکی جان سپرد. برنارد در طی سه سال بعد به اردوگاه‌های مختلفی از جمله بوخن‌والد تبعید شد. بعد از جنگ، او به فلسطین مهاجرت کرد.