شیل مِیر رایخمن Chil Meyer Rajchman

شیل یکی از شش فرزند خانواده‌ای یهودی بود که در شهر لودز زندگی می‌کردند. مادر وی قبل از جنگ جهانی دوم فوت کرد و پدرش در بزرگ کردن بچه‌ها تنها شد. پدر شیل به تنهایی از پس خرج و مخارج خانواده بر نمی آمد، به همین لیل شیل به عنوان پسر بزرگ خانواده برای کمک به خواهر و برادرانش شروع به کار کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹، آلمانی‌ها به لهستان حمله کردند. من و خواهر کوچکترم از شهر لودز فرار کردیم و به شهر پروشکوف در ۱۰ مایلی جنوب غربی ورشو رسیدیم. در آنجا محدودیت کمتری برای یهودی‌ها وجود داشت. آنجا هم گتویی بر پا شده بود ولی در محاصره‌ی نیروها نبود. سه بار در هفته ما را برای کار اجباری به ریل راه آهن می بردند--در آن جا معمولا ما را کتک می زدند. زمانی که نازی‌ها تشکیلات راه آهن را منحل کردند، من به گتوی شهر ورشو تبعید شدم.

۱۹۴۰-۴۵: بعد از ماه‌ها اقامت در گتوی ورشو، ابتدا به منطقه لوبلین منتقل شدم و سپس در سال ۱۹۴۲ به اردوگاه مرگ تربلینکا تبعید شدم. زمانی که من به اردوگاه رسیدم، یکی از سربازان فریاد زد:"کی آرایشگر است؟" چیزی نداشتم که از دست بدهم، پس فریاد زدم: "من". به من یک قیچی دادند و به سمت کوره‌ها فرستادند. ناگهان یکی از درهای زندان باز شد و سربازان در حالی که فریاد می‌زدند زنان برهنه را مجبور کردند داخل شوند و بنشینند. من با پنج بار قیچی کردن موهای هر یک را کوتاه کردم و در چمدان ریختم و قبل از این که آن‌ها را بسوزانند از کوره خارج شدم.

در اوت سال ۱۹۴۳ شیل طی یک شورش از اردوگاه تربلینکا فرار کرد. او تا ۱۷ ژانویه سال ۱۹۴۵ که توسط نیروهای شوروی آزاد شد، مخفی شده بود.