کاِنراد رود Coenraad Rood

کانراد در یک خانواده‌ی یهودی ساکن آمستردام به دنیا آمد. ریشه‌ی خانوادگی آنها در هلند به قرن ۱۷ برمی‌گشت. کانراد پس از فارغ‌التحصیل شدن از مدرسه‌ی دولتی، برای یادگیری شیرینی پزی به یک هنرستان رفت اما پس از آنکه در سن ۱۳ سالگی دوره‌ی آموزشی خود را تمام کرد، به دلایل سلامتی، حرفه‌ی خود را تغییر داد و شروع به تحصیل در رشته‌ی خیاطی کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۷ و در سن ۲۰ سالگی حرفه‌ی شاگرد خیاطی را کنار گذاشتم و به مدت یک سال در یک خانه‌ی نگهداری از معلولین یهودی به عنوان پرستار کار کردم. در آن جا من با بپ که پرستار بود آشنا شدم. او از من خواست که برای ساختن آینده‌ای مطمئن در کنار هم، به شغل خیاطی بازگردم. من در سال ۱۹۳۹ یک مغازه‌ی خیاطی در آمستردام باز کردم و در سپتامبر همان سال به عنوان خیاط برای ارتش هلند شروع به خدمت کردم، که به عنوان دوران خدمت سربازی حساب شد.

۱۹۴۰-۴۴: هلند توسط آلمان در مه سال ۱۹۴۰ اشغال شد. من در سال ۱۹۴۲ تبعید شدم و طی سه سال بعد را در ۱۱ اردوگاه کار اجباری متفاوت در آلمان گذراندم. در آنجا، مرگ دردناک بسیاری از دوستان هلندی خود را به چشم دیدم. یک پسر ۱۶ ساله در اردوگاه آنابرگ به سمت من آمد. او دمپایی پاره‌ای به پا داشت. وی سوپ خودش را در ازای کفش‌هایم به من پیشنهاد داد. از آن جایی که من دو جفت کفش داشتم، یک جفت از کفش‌هایم را به او دادم و از او خواستم که سوپ را خودش بخورد. مردی دیگر به من گفت: "احمق". "این پسر ظرف مدت یک هفته کشته می‌شود و کس دیگری کفش تو را خواهد پوشید."

از ۸۱ نفر از اعضای خانواده‌ی بزرگ او که توسط نازی‌ها تبعید شده بودند، کانراد یکی از ۷ نفری بود که جان سالم به در برد. همسرش بپ با مخفی شدن نجات پیدا کرده بود و آنها پس از جنگ دوباره به هم رسیدند.