دیوید بایر David Bayer

دیوید در میان چهار فرزند خانواده‌‌ای یهودی و مذهبی در کوژینسه، دومین فرزند بود. کوژینسه، در جنوب شرقی لهستان واقع شده بود. پدرش مانِس، یک کارخانه کفش داشت و به فروشگاه‌های تمام کشور کفش می فروخت. مادرش سارا، هم از خانه و بچه‌ها مراقبت می کرد و هم در کارخانه کمک می کرد. جامعه‌ی یهودیان کوژینسه، جامعه‌ی موفق بود و بیش از نیمی از جمعیت شهر را تشکیل می داد.

۱۹۳۳-۳۹: در اکثر سالهای دهه‌ی ۱۹۳۰، دیوید روزهایش را با رفتن به مدرسه، ورزش کردن و کار کردن در کارخانه‌ی کفش پدر پشت سر می‌گذاشت. اما در سپتامبر ۱۹۳۹، با حمله‌ی آلمان به لهستان، تغییر فاحشی در زندگیش روی داد. در حین بمباران‌های کوژینسه، خانواده‌ی بایر به جنگل فرار کردند. زمانی که برگشتند فهمیدند که آلمانی ها خانه‌ی آنها را غارت کرده‌اند. نازی ها به سرعت شروع به وضع قوانین یهودستیزانه کردند. خانه‌های یهودیان با ستاره داوود مشخص می شد، حکومت نظامی برقرار شد و تجارت هایی مانند تجارت خانواده‌ی بایر مصادره شد.

۱۹۴۰-۴۵: در ۱۹۴۰، خانواده‌ی بایر مجبور شدند به گتوی کوژینسه نقل مکان کنند و در یک اتاق زندگی کنند. دیوید مانند دیگر یهودیان آنجا، مجبور به حفاری کانال‌های آبیاری شد. در سپتامبر ۱۹۴۲، گتو تخلیه شد و ساکنانش، شامل اعضای خانواده او به کشتارگاه تربلینکا تبعید شدند. دیوید به پیونکی، مجتمعی صنعتی برای تولید مهمات منتقل شد. در ۱۹۴۴، او به آشویتس تبعید شد و برای کار اجباری انتخاب گردید و به اردوگاه فرعی یاوُژنو Jaworzno، برای کار در معدن ذغال سنگ فرستاده شد. با نزدیک شدن ارتش شوروی، دیوید و دیگر زندانیان به راهپیمایی مرگ فرستاده شدند. سربازان اس‌اس به زندانیانی که برای راهپیمایی ضعیف بودند یا می‌افتادند، شلیک می کردند. پس از توقف در اردوگاه بلخ‌هامر، دیوید به درون جنگل فرار کرد و پنج یا شش روز بعد توسط نیروهای شوروی پیدا شد. او ۷۰ پوند وزن داشت. وی دو سال را در اردوگاه تبعیدی‌های فورنوالد در آلمان گذارند و سپس به پاناما مهاجرت کرد.

در ۱۹۴۸ او پاناما را ترک کرد و در جنگ استقلال اسرائیل شرکت کرد. پس از آن به آمریکا مهاجرت کرد و اکنون به عنوان داوطلب در موزه‌ی یادبود هولوکاست ایالات متحده فعالیت می کند.