فلیشیا کارو Felicia Karo

فلیشیا در خانواده‌ای یهودی، در محله‌ی کاتولیک‌های شهر بزرگ و صنعتی لودز به دنیا آمد. خانواده‌ی پدری او ۴۰۰ سال در لهستان زندگی کرده بودند. پدرش مدیر دبیرستان پسرانه‌ی یهودیان بود. فلیشیا که در بین دوستان و خانواده‌اش لوییزا صدا می‌شد در مدرسه‌ی دوزبانه‌ی یهودیان که در آنجا هر دو زبان عبری و لهستانی با هم آموزش داده می‌شد تحصیل کرد.

۱۹۳۳-۳۹: هنگامی که ۱۲ سالم بود، چیزهای بد زیادی درباره‌ی نازی‌ها می‌شنیدم. یک پناهنده‌ی یهودی لهستانی متولد آلمان همسایه‌ی ما بود. نازی‌ها او را مجبور کرده بودند که آنجا را ترک کند، او گفت آنها شوهرم را کشتند. شنیدن صحبت‌های او، من را ناراحت می‌کرد. من تعدادی از کتاب‌هایم را به او قرض دادم و به دو پسر کوچکش در یادگیری زبان لهستانی کمک کردم. در مدرسه همه می‌گفتند که لهستان می‌تواند آلمان را شکست دهد و جای نگرانی وجود ندارد. اما در سال ۱۹۳۹ آلمان به لهستان حمله کرد و آن را به اشغال خود درآورد.

۱۹۴۰-۴۴: در ژانویه ۱۹۴۰ ما مجبور به رفتن به محله‌ی یهودیان شدیم. با آمدن نیروهای شوروی در آگوست ۱۹۴۴، اس‌اس به تعدادی از ما که زنده مانده بودیم دستور داد که برای «تغییر مکان» در کنار راه آهن جمع شویم. آنها برای انگیزه دادن به کسانی که داوطلبانه آماده می‌شدند تکه‌ای نان می‌دادند. وحشت ما از «تبعید» بر گرسنگیمان غلبه کرد، تعدادی از ما در طبقه‌ی دوم دفتر پدرم پنهان شدیم. ما امیدوار بودیم که کسی متوجه پنهان شدنمان نشود اما گریه‌ی یکی از بچه‌ها، محل ما را لو داد. پلیس به طبقه‌ی بالا آمد و دستور داد که به صف شویم.

فلیشیا از تبعید به آشویتس و دیگر اردوگاه‌های آلمان جان سالم بدر برد. وی در ۱۵ آوریل ۱۹۴۵ توسط سربازان بریتانیایی در برگن-بلزن آزاد شد و در سال ۱۹۴۸ به ایالات متحده مهاجرت کرد.