فلیکس بروکس Feliks Bruks

فلیکس تنها فرزند پدر و مادری کاتولیک بود که در سارنکوف، شهری نزدیک مرز آلمان حدود ۴۰ مایلی شمال پوزنان، زندگی می‌کردند. سارنکوف در نزدیکی رودخانه نوتک قرار داشت. والدین فلیکس صاحب یک کارخانه‌ی آب معدنی، نوشابه و آبجوسازی بودند. آنها محصولاتشان را توسط اسب و واگن به شهرهای منطقه می‌فرستادند. آنها همچنین صاحب یک رستوران و مزرعه‌ای با مساحت ۱۲۰ جریب بودند.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۷ من به دانشگاه پوزنان برای تحصیل در رشته داروسازی وارد شدم. هنگامی که آلمانی‌ها در روز ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ به لهستان حمله کردند، تحصیلاتم ناتمام ماند. بخشی از دفاع مردمی به مرز فرستاده شدند، من با ارتش لهستان برای جنگ با ورماخت (نیروهای متحد آلمان) به سمت ورشو رفتم. در اواخر سپتامبر، من یکی از هزاران سربازی بودم که توسط ارتش آلمان اسیر و در منطقه نگه داشته شدم. بعد از سه روز، فرار کردم و از طریق پوزنان به سارنکوف بازگشتم.

۱۹۴۰-۴۵: در سال ۱۹۴۳ برای کار غیرقانونی دستگیر شدم و به کار اجباری سخت و تبعید به گروس-روزن محکوم شدم. من از یک ماه سخت و طاقت فرسا در«قرنطینه» جایی که ۴۰۰ نفر در سربازخانه‌مان مردند، جان سالم بدر بردم. ذات الریه گرفتم و مجبور به رفتن به درمانگاه شدم. از پنج درمانگاه اردوگاه دوتایشان «امن» بودند و شانسی برای بهبودی و بازگشت به کار در آنها بود. بودن در سه تای دیگر تقریباً به معنای مرگ بود. یکی از ارتباطاتم به من کمک کرد که به درمانگاه «امن» بروم. هنگامی که بهبود یافتم در آنجا جزو خدمه درمانگاه شدم.

فلیکس یکی از ۲۴۰۰ بازمانده‌ی انتقال شش روزه‌ی ۵۵۰۰ زندانی با قطار روباز به اتریش در فوریه ۱۹۴۵ بود. وی در ماه مه آزاد شد و در سال ۱۹۵۱ به ایالات متحده مهاجرت کرد.