شارلین شیف از حمله‌ی آلمانی‌ها به شهرش، هوروخیف در تابستان ۱۹۴۱ می‌گوید

در تابستان ۱۹۴۱، خیلی غیر مترقبه صدای بمب و هواپیماهایی را که بالای سرمان پرواز می‌کردند شنیدیم و پس از چند روز آلمانی‌ها وارد شدند، دقیقاً مانند زمانی که روس‌ها چند سال پیش آمدند و دوباره تا جایی که به یاد دارم هیچ خونریزی نبود. آنها با تانک آمدند. وارد شدند. تعداد سربازها زیاد بود، بسیار زیاد و لباس‌هایشان بهتر بود و مردم دوباره با گل از آنها استقبال کردند. آنها ادر شهر ما پذیرفته شدند. بسیاری از مردم خوشحال بودند که آلمانی‌ها آمده‌ و روس‌ها در حال رفتن هستند. اگر جنگی بود خارج از شهر بود و جنگ کمی در هوروخیف شکل گرفت. اما اوایل تابستان ۱۹۴۱، زمانی بود که جهان برای یهودی‌ها به طور کامل وارونه شد. زمانی که آلمانی‌ها آمدند، در همان ابتدا آنها بر یهودیان تمرکز کردند و مشخص کردند که یهودی‌ها کسانی هستند که به قتل خواهند رساند، همه‌ی ما. به یاد نمی‌آورم که اولین روز یا روز بعد از آمدن آنها به هوروخیف بود که آنها با یک لیست شروع به حرکت کردند و از روی نام دنبال افراد می‌گشتند. این افراد رهبران بودند، رهبران یهودی و پدر عزیز من هم جزو آنها بود. آنها وارد منزل شدند، با زور آمدند و درباره‌ی او پرس و جو کردند و زمانی که پدرم آنها را دید سعی کرد از در پشتی خارج شود. او را دستگیر کردند و بردند. او هیچ وقت نتوانست حتی خداحافظی کند. من هیچ وقت آن نگاه را در چشمهایش فراموش نمی‌کنم.