میتچسلاف مادیسکی از نبرد در زمان قیام لهستانی ورشو می‌گوید

نیروی اس‌اس می‌خواست حمله کند. زمانی که دیدیدم برای حمله آماده می‌شوند، ما حمله را شروع کردیم زیرا آنها آماده‌ی جنگ نبودند. ما آمدیم و جنگ را با این افراد آغاز کردیم. احتمالأ آنها را به دردسر انداختیم چون در قبرستان روی داد. ما به قبرستان رفتیم، به گورستان پوزاکی. در طرف شمال یک قبرستان یهودی بود و این سمت یک قبرستان کاتولیک بود. ما به سمت شمال قبرستان رفتیم و سرسختانه با آنها جنگیدیم و من در آنجا زخمی شدم. یکی از دوستانم کشته شد و من زخمی شدم. زمانی که زخمی شدم به دوستم گفتم که من زخمی شدم و او باید فوراً عقب نشینی کند، پنهان شود، نمی‌توانستم مدت زیادی آنجا بمانم، به دوستانم گفتم که «نارنجک‌های بیشتری به من بدهید، نارنجک های دستی و من را تنها بگذارید. بروید، فرار کنید و من اینجا می‌مانم و منتظر آلمانی‌ها می‌شوم. با نارنجک‌ دستی و تا جایی که می‌توانم می‌جنگم». آنها گفتند «نه نه نه نه نه. ما از قبل از قیام با هم بودیم. روزهای سختی با هم داشتیم»، من را بلند کردند و گفتند «نه تو نمی‌مانی» و به من کمک کردند تا به مدرسه برگردم. و در این مدرسه دوستانم زخمهایم را دیدند و ابتدا کمک‌های اولیه را انجام دادند و سپس من را از گتو خارج کردند زیرا گتو دیگر دست آلمانی‌ها نبود، و من را در آمبولانس گذاشتند زیرا آمبولانس داشتیم، در حین جنگیدن همه چیز پیدا کرده بودیم. خودرو، تانک و آمبولانس. آنها مرا بلند کردند و در آمبولانس قرار دادند و با این آمبولانس از گتو و از طریق شهر قدیمی به بیمارستان رفتند. آنجا بیمارستان معلولین ذهنی بود اما به هر حال بیمارستان بود و من را آنجا پیاده کردند.