Gerda Weissmann

Gerda urodziła się w mieszczańskiej żydowskiej rodzinie w Bielsku, mieście znanym z przemysłu włókienniczego. Edukację zaczęła w polskiej szkole państwowej, a potem przeniosła się do katolickiej szkoły dla dziewcząt. Rabin mógł przychodzić do szkoły i udzielać żydowskim uczennicom lekcji religii.

1933-39: W piątek 1 września 1939 r. gdy na niebie pojawiły się niemieckie myśliwce, wielu ludzi uciekło z miasta. Rodzina Gerdy została jednak na miejscu i przeżyła intensywny ostrzał, który odbył się w niedzielę wieczorem. Rano wszyscy usłyszeli ryk silnika: dwaj niemieccy żołnierze pędzili na motocyklu ulicą. Słychać było, jak ludzie krzyczą „Heil Hilter,” a z okna naprzeciwko nagle zaczęła powiewać czarno-biało-czerwona flaga ze swastyką.

1940-45: Gerdę najpierw przeniesiono do bielskiego getta, a potem, w 1942 r., do pracy w zakładzie włókienniczym w Bolkowie (Bolkenhain) na Śląsku. Mimo głodu i nieludzkiej pracy więźniarki troszczyły się o siebie. Niemiecka nadzorczyni, pani Kugler, uratowała nawet Gerdzie życie, gdy dziewczyna zachorowała i trafiła do obozowego szpitala. Pani Kugler wiedząc, że oficer SS przeprowadza inspekcję i że chorzy trafią do gazu, zaciągnęła Gerdę z powrotem do fabryki, uruchomiła jej krosno i posadziła ją przed nim. Gerda majaczyła w gorączce, ale przeżyła inspekcję.

Nastepnie Gerdę wysłano na roboty przymusowe do obozów Marzdorf, Landshut i Gruenberg. W maju 1945 r. wyzwoliła ją amerykańska armia. Gerda wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych w 1946 r.