Lajos Nagy

Nagy ailesi, Budapeşte'den 45 mil uzaklıktaki Zagyvapalfalva kasabasında yaşayan Yahudi ailelerinden biriydi. Aile, dağ vadisinde yer alan kasabadaki birçok maden işçisine hizmet eden bir bakkal işletiyordu. Lajos gençken I. Dünya Savaşı sırasında Macar ordusunda görev aldı. Daha sonradan diplomat olmak için Budapeşte'de okudu. Ancak 1920'deki bir yasa, belirli uzmanlıklardaki Yahudi sayısını sınırladığı için kariyerine devam edemedi.

1933–39: Babam vefat edince Zagypalfalva'daki bakkalın başına ben ve eşim Kato geçtik. Yahudi karşıtı başbakan Yahudiler'in şeker, tütün ve likör gibi temel maddeleri satmasını yasakladığında işimiz büyük zarara uğradı. Bazı geceler serseriler pencerelerimizi yumruklayarak “Defolun gidin Yahudi serseriler!” diye bağırıyorlar. İyi bir dostumuz olan kasaba noterinin oğlu da onlardan biri.

1940–44: İki yıl önce Zagyvapalfalva'daki durum o kadar kötü bir hâle geldi ki bakkal ve evimizi kiraya verip Kato'nun Budapeşte'nin dışındaki aile evine taşınmak zorunda kaldık. Kato orada Sandor Michael'i dünyaya getirdi. Almanlar Macaristan'ı işgal ettiğinde Sanyika'mız sadece 3 aylıktı. Bundan hemen birkaç hafta sonra yaşları 18-48 arasında değişen diğer yüzlerce erkekle birlikte işçi hizmetine rapor verme emri aldık. Budapeşte'nin dışında yeni yol yapma ve Müttefikler'in hava saldırıları nedeniyle oluşan molozları temizleme işine atanmıştım.

O Eylül Lajos bir Müttefik bombası tarafından öldürüldü. Eşi ve bebeği Auschwitz'e sürüldü. Sandor oraya vardığında gaz odasında can verdi. Kato zorla çalıştırıldı ve savaştan sağ çıktı.