لایوش ناگی Lajos Nagy

خانواده‌ی ناگی یکی از خانواده‌های یهودی شهر زاگواپالفالوا واقع در ۴۵ مایلی بوداپست بود. آنها صاحب یک فروشگاه بودند که اکثر معدنچیان زغال سنگ در شهر از آن خرید می‌کردند. لایوش در دوران جوانی در جنگ جهانی اول در ارتش مجارستان خدمت کرد. پس از آن به هدف دیپلمات شدن، در شهر بوداپست به تحصیل پرداخت. ولی در سال ۱۹۲۰ قانونی برای یهودیان اعمال شد که آنها را در اشتغال در رشته‌های خاص محدود می‌کرد، این قانون او را در ادامه‌ی مسیرش متوقف کرد.

۱۹۳۳-۳۹: پدرم در گذشت و مسئولیت مدیریت فروشگاه ما در زاگواپالفالوا بر عهده من و همسرم کاتو افتاد. آخرین نخست وزیر یهودستیز ما، قانونی را وضع کرد که یهودیان را از فروش مواد اولیه مانند شکر، تنباکو و شراب منع می‌کرد، به همین دلیل کسب و کار ما کاملا راکد شد. بعضی از شب‌ها، اراذل و اوباش به شیشه‌های خانه‌ی ما می‌کوفتند و شعار می‌دادند، "یهودی‌ها، از این جا بروید!" یکی از آنها پسر دوست خوب ما در دفتر اسناد شهر بود.

۱۹۴۰-۴۴: دو سال پیش وضعیت در شهر زاگواپالفالوا در حدی بد شد که ما مجبور شدیم مغازه و خانه‌ی خود را اجاره دهیم و به خانه‌ی خانواده کاتو در خارج از بوداپست نقل مکان کنیم. کاتو زمانی که ما در آنجا بودیم، سندور مایکل را به دنیا آورد. زمانی که آلمان مجارستان را اشغال کرد، سانیکای کوچولوی ما سه ماهه بود. فقط چند هفته گذشته بود که به من و صدها مرد دیگر ۱۸ تا ۴۸ سال دستور دادند که برای کار اجباری خود را معرفی کنیم. من را برای راه سازی و پاکسازی منطقه از بمباران هوایی نیروهای متفقین در خارج از بوداپست، به کار مجبور کردند.

در اکتبر همان سال، لایوش توسط یکی از بمب‌های نیروهای متفقین کشته شد. همسر و فرزند خردسالش به آشویتس تبعید شدند. سندور با گاز کشته شد. کاتو برای کار اجباری انتخاب شد و از جنگ نجات پیدا کرد.