Przejrzyj alfabetyczny spis artykułów o Holokauście i II wojnie światowej. Dowiedz się więcej o dojściu nazistów do władzy, przyczynach i przebiegu Holokaustu, życiu w nazistowskich obozach i gettach oraz powojennych procesach.
<< Poprzednie | Wyświetlam wyniki 1-8 z 77 dla "Artykuł" | Następne >>
Od 1921 r. Adolf Hitler był niekwestionowanym przywódcą Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP) – nazistów. W 1923 r. został aresztowany i uwięziony za próbę zamachu na niemiecki rząd. Jego proces przyniósł mu sławę i zwolenników. W więzieniu opisał swoje poglądy polityczne w książce pt. Mein Kampf – „Moja walka”. Do jego ideologicznych celów należała ekspansja terytorialna, stworzenie czystego rasowo państwa oraz eliminacja europejskich Żydów i…
Podczas akcji “Dożynki” (Aktion "Erntefest"), która zaczęła się o świcie 3 listopada 1943 r., zabito około 42,000 Żydów.
Jesienią 1941 r. nazistowskie Niemcy wcieliły w życie plan systematycznego mordowania Żydów w Generalnym Gubernatorstwie. Plan ten otrzymał kryptonim ‘akcja „Reinhardt”’. Do jego celów założono trzy ośrodki zagłady: Bełżec, Sobibór i Treblinkę. Akcja „Reinhardt” była częścią najkrwawszego etapu nazistowskich działań mających doprowadzić do eksterminacji ludności żydowskiej.
Aby wypełnić plan masowego wymordowania europejskich Żydów, SS założyło ośrodki zagłady, których wyłącznym lub głównym zadaniem było zabijanie ludzi w komorach gazowych. Pośród nich był obóz w Bełżcu. Stanowił on jeden z trzech ośrodków zagłady uczestniczących w akcji „Reinhardt”, planie SS mającym na celu zabicie prawie dwóch milionów Żydów mieszkających w Generalnym Gubernatorstwie, zarządzanym przez Niemców terenie okupowanej Polski.
Appeasement to strategia dyplomatyczna. Polega na poczynieniu szeregu ustępstw na rzecz obcego agresora w celu uniknięcie wojny. Najczęściej jest kojarzona z Nevillem Chamberlainem, premierem Wielkiej Brytanii w latach 1937–1940. W latach 30. XX wieku rząd Wielkiej Brytanii realizował politykę appeasementu wobec nazistowskich Niemiec. Dziś politykę tę zwykle uważa się za nieskuteczną, ponieważ ostatecznie nie zapobiegła ona wybuchowi II wojny światowej.
W latach 1933–1945 nazistowskie Niemcy i ich sojusznicy utworzyli ponad 44 000 obozów i innych miejsc przetrzymywania (w tym gett). Sprawcy wykorzystywali te miejsca do różnych celów. Cele te obejmowały pracę przymusową, przetrzymywanie osób uznanych za „wrogów państwa” i masowe morderstwa. W miejscach tych cierpiały, umierały i ginęły miliony ludzi. Jednym z nich był Dachau, najdłużej działający obóz.
Po niemieckiej inwazji na Polskę żydowskie dzieci i młodzież w Łodzi doświadczały coraz trudniejszej rzeczywistości. Niektóre z nich, tak jak Dawid Sierakowiak, zapisywały swoje przeżycia w dziennikach. Ich głosy dają wgląd w walkę społeczności i jej młodych członków o przetrwanie w najtrudniejszych warunkach.
Jesienią 1940 r. niemieckie władze okupacyjne wtłoczyły kilkaset tysięcy Żydów do getta warszawskiego. Na jego obszarze w szczytowych momentach mieszkało ponad 400 tysięcy osób pochodzenia żydowskiego. Niemcy zafundowali im tam straszliwe warunki życia, które z czasem jedynie się pogarszały. Do maja 1943 r. władze niemieckie deportowały ponad 275 tysięcy Żydów do ośrodka zagłady w Treblince. Kolejne kilkadziesiąt tysięcy przewieziono do obozów koncentracyjnych.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.