Ο ρόλος των γιατρών και των νοσηλευτών
Οι διώξεις των Εβραίων και άλλων ομάδων δεν ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα μέτρων που προήλθαν από τον Αδόλφο Χίτλερ και άλλους ζηλωτές των Ναζί. Οι ναζιστές ηγέτες χρειάζονταν την έμπρακτη βοήθεια ή τη συνεργασία επαγγελματιών που εργάζονταν σε διάφορους τομείς, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν Ναζί εκ πεποιθήσεως. Το ιατρικό επάγγελμα στη Γερμανία έπαιξε κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εφαρμογή πολλών ναζιστικών πολιτικών. Μεγάλος αριθμός γιατρών και νοσηλευτών υποστήριξε το καθεστώς και πολλοί έγιναν συνένοχοι στα ναζιστικά εγκλήματα.
Το παραδοσιακό θεραπευτικό έργο των γιατρών και των νοσηλευτών συχνά ερχόταν σε σύγκρουση με τις πολιτικές του ναζιστικού καθεστώτος. Ωστόσο, οι Γερμανοί επαγγελματίες υγείας αποτέλεσαν σημαντική πηγή υποστήριξης του ναζισμού. Η ιατρική επιστήμη επηρέασε την ανάπτυξη της ναζιστικής ιδεολογίας. Επιπλέον, πολλοί γιατροί και νοσηλευτές ενεπλάκησαν στα εγκλήματα του καθεστώτος.
Ιατροί
Το ιατρικό επάγγελμα στη Γερμανία ήταν από τα πιο εξελιγμένα και σεβαστά στον κόσμο προτού ανέλθουν στην εξουσία οι Ναζί το 1933. Πολλοί Γερμανοί γιατροί εκείνη την εποχή πίστευαν στη «φυλετική υγιεινή» ή στην ευγονική. Οι Ναζί ενστερνίστηκαν με ενθουσιασμό αυτές τις ιδέες.
Περίπου οι μισοί Γερμανοί γιατροί έγιναν μέλη του Ναζιστικού Κόμματος και των οργανώσεων του μεταξύ των ετών 1933 και 1945. Ορισμένοι καλωσόρισαν το ναζιστικό καθεστώς επειδή υποστήριξε τις πεποιθήσεις τους για τη «φυλετική υγιεινή». Άλλοι προσχώρησαν στο κόμμα για να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες να προωθήσουν την καριέρα τους. Πολλοί γιατροί είτε ενεργά είτε παθητικά επωφελήθηκαν από την απόλυση των Εβραίων συναδέλφων τους από το καθεστώς και την "αρειανοποίηση" του επαγγέλματός τους.
Γερμανοί γιατροί και γιατροί επιστήμονες συνέβαλαν στη διαμόρφωση των φυλετικών νόμων της ναζιστικής Γερμανίας. Πολλοί ενεπλάκησαν σε ναζιστικά εγκλήματα. Το ναζιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε την ιατρική έρευνα για να διαμορφώσει τους φυλετικούς του ορισμούς και να εκλογικεύσει τις πολιτικές διακρίσεων που εφάρμοζε. Πολλοί γιατροί συμμετείχαν σε αναγκαστικές στειρώσεις, ιατρικά πειράματα σε ανθρώπους ή στην υποτιθέμενη «ευθανασία» ατόμων με διανοητικές και σωματικές αναπηρίες.
Νοσηλευτές
Οι χριστιανικές νοσηλευτικές ενώσεις κυριαρχούσαν στη γερμανική νοσηλευτική σκηνή όταν οι Ναζί ανήλθαν στην εξουσία το 1933. Εκείνη την εποχή, η νοσηλευτική θεωρούταν ευρέως περισσότερο ένα πνευματικό κάλεσμα ή ένα δημόσιο λειτούργημα παρά μια επαγγελματική σταδιοδρομία. Το ναζιστικό καθεστώς αναδιοργάνωσε τις επαγγελματικές νοσηλευτικές ενώσεις της Γερμανίας. Απέκλεισε από τη συμμετοχή σε αυτές τους Εβραίους νοσηλευτές και την περιόρισε μόνο στους πολιτικά αξιόπιστους «Άριους». Η ναζιστική προπαγάνδα προωθούσε την ιδέα ότι η νοσηλευτική αποτελούσε πατριωτική υπηρεσία προς το κράτος. Οι ναζιστικές νοσηλευτικές ενώσεις ενθάρρυναν τις αξίες του μιλιταριστικού καθήκοντος και της υπακοής. Οι σχολές νοσηλευτικής άρχισαν να μυούν τους σπουδαστές στη ναζιστική ιδεολογία με μαθήματα για τη φυλή και την ευγονική.
Πολλοί νοσηλευτές που δεν υποστήριζαν απαραίτητα το ναζιστικό καθεστώς εξακολουθούσαν να εφαρμόζουν τις ρατσιστικές και δολοφονικές πολιτικές του μέσω της τακτικής, καθημερινής τους εργασίας. Καθώς είχαν συχνότερη και πιο άμεση επικοινωνία με τους ασθενείς συγκριτικά με τους γιατρούς, οι νοσηλευτές ήταν συχνά αυτοί που εφάρμοζαν στην πράξη τις ιατρικές πολιτικές του καθεστώτος. Οι νοσηλευτές έπαιξαν κεντρικό ρόλο στο λεγόμενο πρόγραμμα «ευθανασίας» του καθεστώτος. Στο πλαίσιο του προγράμματος δολοφονήθηκαν περίπου 250.000 παιδιά και ενήλικες με νοητικές και σωματικές αναπηρίες. Δολοφονήθηκαν είτε από παρατεταμένη ασιτία, είτε με θανατηφόρα ένεση ή χρήση δηλητηριωδών αερίων.