Ο Robert και η οικογένειά του ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι Ναζί θεωρούσαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εχθρούς του κράτους, επειδή αρνούνταν να δώσουν όρκο πίστης στον Αδόλφο Χίτλερ ή να υπηρετήσουν στο γερμανικό στρατό. Η οικογένεια του Robert συνέχισε τις θρησκευτικές της δραστηριότητες παρά τις διώξεις των Ναζί. Λίγο πριν τη γέννηση του Robert, η μητέρα του φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα για διανομή θρησκευτικού υλικού. Το ισχίο του Robert υπέστη βλάβη κατά τον τοκετό, αφήνοντάς του μια αναπηρία. Όταν ο Robert ήταν πέντε ετών, δόθηκε εντολή να μεταβεί για σωματική εξέταση στο Schlierheim. Η μητέρα του κρυφάκουσε το προσωπικό να σχολιάζει ότι θα τον «κοιμίσουν». Φοβούμενη ότι σκόπευαν να τον σκοτώσουν, η μητέρα του τον άρπαξε και έφυγαν από την κλινική. Ναζιστές γιατροί είχαν ξεκινήσει τη συστηματική θανάτωση όσων έκριναν σωματικά ή διανοητικά ανάπηρους το φθινόπωρο του 1939.
Κάλεσαν τη μητέρα μου κι εμένα σε ένα τμήμα της πανεπιστημιακής κλινικής της Χαϊδελβέργης, στο Schlierheim, κι εκεί με εξέτασαν. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, η μητέρα μου καθόταν έξω από το δωμάτιο και κρυφάκουσε μια συζήτηση ότι οι γιατροί θα με σκότωναν. Ότι θα μου έκαναν μια ένεση και θα με θανάτωναν. Η μητέρα μου κρυφάκουσε τη συζήτηση και στη διάρκεια του μεσημεριανού φαγητού που έλειπαν οι γιατροί, με άρπαξε, πήγαμε στον ποταμό Νέκαρ μέσα στις ψηλές καλαμιές και μου φόρεσε τα ρούχα μου. Έκτοτε κρυβόμασταν, γιατί πλέον ξέραμε ότι πραγματικά μας κυνηγούν. Έτσι, πήγαμε στο σπίτι του πατέρα του πατέρα μου όπου και μείναμε μέχρι που πήγα σχολείο.
We would like to thank Crown Family Philanthropies and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.