Johanna Gerechter Neumann

Αυτό που είδα ήταν ορδές ανθρώπων να στέκονται μπροστά από μια όμορφη συναγωγή και να πετούν πέτρες σε αυτά τα πανέμορφα, πολύχρωμα παράθυρα. Και...ε μόλις φτάσαμε, φυσικά τρέξαμε να φύγουμε από, από εκείνο το μέρος, το θόρυβο, τις φωνές, τα ουρλιαχτά. Υποθέτω υπήρχε μια αύρα, μια μυστηριώδης ατμόσφαιρα, καθώς δεν ξέραμε ακόμα τι συνέβαινε, όμως, και μόνο το γεγονός ότι υπήρχαν εκεί τόσοι πολλοί άνθρωποι και φώναζαν και ούρλιαζαν και πετούσαν πέτρες στα, ε, στα παράθυρα με τα βιτρώ, ήταν αρκετό ώστε να μας κάνει να τρέξουμε. Φτάσαμε στο σχολείο και μας είπαν αμέσως ότι θα έρθουν να μας πάρουν οι γονείς μας, ότι έπρεπε να μείνουμε ήρεμοι και ότι δεν θα είχαμε σχολείο εκείνη τη μέρα. Και πράγματι, μερικά λεπτά αργότερα, ή περίπου μισή ώρα αργότερα, δεν θυμάμαι ακριβώς, η μητέρα μου έφτασε εκεί και με πήρε και πήγαμε στο σπίτι της γιαγιάς μου, όπου βρισκόταν ήδη ο πατέρας μου. Και εκεί, τη στιγμή εκείνη ξετυλίχτηκε σιγά-σιγά μπροστά στα μάτια μου η φρικτή ιστορία του τι είχε συμβεί εκείνη τη νύχτα, ότι οι συναγωγές σε ολόκληρη τη Γερμανία είχαν καταστραφεί, είχαν πυρποληθεί. Οι, ε, Sifrei Torah [πάπυροι Torah] στις περισσότερες περιπτώσεις κάηκαν. Είναι γνωστό ότι, στο Αμβούργο, πολλοί άνθρωποι με κίνδυνο της ζωής τους έτρεξαν μέσα στη συναγωγή για να σώσουν μερικούς από τους παπύρους Sifrei Torah, να τους κρύψουν, και πιστεύω ότι τα κατάφεραν. Ε, επίσης, τα εβραϊκά καταστήματα στο κέντρο του Αμβούργου, στην κεντρική περιοχή του Αμβούργου, είχαν κατεδαφιστεί, οι βιτρίνες είχαν σπάσει, ε, είχαν πετάξει τα εμπορεύματα στους δρόμους, καλυμμένα με νερό και μελάνι και...δηλαδή, ήταν ένα χάος, μια ολική καταστροφή.