یوحانا گرختر نیومان از از شب شیشه‌های شکسته ( کریستال‌ناخ) در هامبورگ می‌گوید

انبوهی از مردم را دیدم که مقابل یک کنیسه زیبا ایستاده و به پنجره های رنگی و باشکوه آن سنگ پرتاب می کنند. و البته وقتی که به آنجا رسیدیم، دویدیم و با سرعت از کنار آن محل گذشتیم، از میان آن همه سر و صدا و داد و فریاد. به گمانم آنجا حال و هوای هراسناکی داشت، چون هنوز نمی دانستیم چه خبر شده. اما همین که آن همه آدم آنجا بودند و داد و فریاد می کردند و به شیشه های رنگی پنجره ها سنگ پرتاب می کردند کافی بود تا ما را وادار به دویدن کند. به مدرسه رسیدیم و بلافاصله به ما گفتند که والدین مان به دنبال ما خواهند آمد، بایستی آرامش خود را حفظ کنیم ولی مدرسه تعطیل خواهد بود. و در واقع چند دقیقه یا شاید نیم ساعت بعد مادرم آمد و مرا به خانه مادربزرگم برد؛ پدرم از پیش آنجا بود. آن موقع بود که آهسته اما پیوسته، وقایع هولناک شب قبل آشکار شد: کنیسه ها در سرتاسر آلمان به آتش کشیده شده و از بین رفته بودند. در اکثر آنها، طومارهای تورات را سوزانده بودند. معروف است که در هامبورگ مردم با به خطر انداختن جان خود، به سوی کنیسه دویده بودند تا بعضی از طومارهای تورات را حفظ و آنها را مخفی کنند. به گمانم موفق هم شدند. مغازه های یهودیان در مرکز شهر هامبورگ تخریب شده، پنجره ها شکسته و اجناس را به خیابان های پوشیده از آب و مرکب پرت کرده بودند. یعنی هرج و مرج مطلق بود- ویرانی کامل.