Sam Itzkowitz

Τα τελευταία τεθωρακισμένα επιβράδυναν την πορεία τους και με είδαν να έρχομαι από το δάσος. Υπέθεσαν ότι ήμουν Γερμανός, οπότε σταμάτησαν και προσπάθησαν να με πάρουν ως αιχμάλωτο πολέμου. Όταν είδαν τη στολή μου και σε τι κατάσταση βρισκόμουν… Δεν θέλω να επαναλάβω τι είπε. Άρχισε να βλαστημάει σαν… (γέλιο). Είπε, «Διάολε…» Ξέρετε, σαν στρατιώτης. Έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε μια πλάκα σοκολάτας. Και μου την έδωσε. Η σοκολάτα ήταν πολύ σκληρή, κάπως πικρή. Ήταν θρεπτική. Προσπάθησα να την δαγκώσω την αναθεματισμένη. Θα την κατάπινα ολόκληρη αν μπορούσα. Δεν μπορούσα, οπότε την έγλειφα. Κι αυτός απλώς στεκόταν εκεί και με κοιτούσε. Βρήκε ένα πακέτο τσιγάρα και μου το έδωσε. Δεν κάπνιζα, αλλά τα έβαλα στην τσέπη μου. Μετά έβγαλε μερίδες κ.., κράκερ, κονσέρβα κρέατος, ό,τι είχε και μου τα έδωσε. Ήμουν σαν μικρό παιδί μέσα σε κατάστημα παιχνιδιών. Θέλω να πω… με χτύπησε στον ώμο και μου είπε «Γιατρός». Προσπαθούσε να μου πει ότι θα έφερνε γιατρό να με δει. Δέκα λεπτά αργότερα, ήρθε με κάποιον. Δεν ξέρω αν ήταν γιατρός, νοσοκόμος ή κάτι άλλο. Κι αυτός με κοίταξε και έκανε ένα σινιάλο. Ήρθαν με ένα φορείο, με πήραν και με μετέφεραν σε μια κλινική. Νομίζω ότι ήταν ένας Εβραίος γιατρός εκεί. Με κοίταξε και ασχολήθηκε μαζί μου. Πρώτον, δεν μου έδινε φαγητό. Μου έδωσε τσάι, κρέμα με λίγο αποβουτυρωμένο γάλα. Και, διάολε, εγώ θα έτρωγα ολόκληρο άλογο, τόσο πολύ πεινούσα. Συνεχώς μου φώναζε, «Ήρεμα. Ήρεμα.» Κι εγώ σκεφτόμουν από μέσα μου, «Να κάτσεις εσύ εδώ και να είσαι ήρεμος. Αυτός θέλει να με σκοτώσει. Δεν με αποτέλειωσε ο Χίτλερ, αλλά αυτός προσπαθεί να το κάνει.» Αλλά σταδιακά, κάθε δυο ώρες περίπου, αύξανε την ποσότητα του φαγητού. Και στο τέλος συνειδητοποίησα ότι είχε καλούς σκοπούς. Πεινούσα ακόμη, αλλά τη δεύτερη και την τρίτη ημέρα, δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω. Καθόταν εκεί και απλώς με παρακολουθούσε που καταβρόχθιζα ό,τι έβαζε στο τραπέζι -πατάτες, μπέικον, λουκάνικα- ό,τι έβαζε στο τραπέζι. Έτρωγα έτσι επί τέσσερις ημέρες έως ότου χόρτασα.