انکارکنندگان هولوکاست و عوام فریبی

انکار هولوکاست و کوچک جلوه دادن یا تحریف حقایق هولوکاست نوعی یهودستیزی است.

انکارکنندگان هولوکاست شواهد و مدارک قطعی و مسلم درباره این واقعه را نادیده گرفته و اصرار دارند که هولوکاست افسانه ای است که متفقین، کمونیست های شوروی و یهودیان برای دستیابی به اهداف خود ساخته اند. بر اساس "منطق" انکارکنندگان هولوکاست، متفقین به "افسانه هولوکاست" نیاز داشتند تا اشغال آلمان در سال 1945 و همچنین آزار و شکنجه "بی رحمانه" متهمان نازی را توجیه کنند. انکارکنندگان هولوکاست همچنین ادعا می کنند که یهودیان برای به زور گرفتن خسارات سنگین از آلمان و توجیه تشکیل حکومت اسرائیل، به "افسانه هولوکاست" نیاز داشتند. علاوه بر این، انکارکنندگان هولوکاست ادعا می کنند که تبلیغ درباره هولوکاست، توطئه بزرگ کشورهای پیروز در جنگ جهانی دوم، یهودیان و اسرائیل به منظور دستیابی به اهدافشان است.

انکارکنندگان هولوکاست تأکید می کنند که اگر بتوانند یکی از حقایق مربوط به هولوکاست را بی اعتبار کنند، کل تاریخ این واقعه نیز بی اعتبار خواهد شد. آنها شواهد و مدارک این واقعه تاریخی را نادیده می گیرند و استدلال هایی می کنند که از نظر ایشان واقعیت هولوکاست را به طور کامل نفی می کند.

برخی از انکارکنندگان هولوکاست اینگونه استدلال می کنند که از آنجا که مدرکی که طرح کلی هولوکاست در آن مشخص شده باشد یا سندی که حاوی فرمان اجرای هولوکاست بوده و به امضای هیتلر رسیده باشد وجود ندارد، هولوکاست فریبی بیش نیست. آنها برای اثبات چنین استدلالی، تمام شواهد و مدارک ارائه شده در دادگاه نورنبرگ را رد می کنند. آنها اهداف نسل کشانه حکومت نازی و هزاران حکم و فرمان، یادداشت و توضیح و دیگر مدارکی که روند نابودسازی را مستند می سازند را جعلی و ساختگی دانسته و آنها را مردود می شمرند. آنها هنگامی که نمی توانند دلیلی برای اثبات جعلی بودن اسناد و مدارک ارائه دهند، چنین استدلال می کنند که زبان این اسناد و مدارک عمداً به غلط تعبیر شده است. علاوه بر این، برخی از انکارکنندگان هولوکاست اصرار دارند که متفقین مجرمان را با شکنجه وادار کرده اند که درباره نقش خود در روند کشتارها شهادت دهند و همچنین تمام بازماندگانی که درباره جنایات نازی ها علیه یهودیان شهادت داده اند به دلیل منافع شخصی دروغ گفته اند.

برخی از انکارکنندگان هولوکاست ادعا می کنند که "اندک" یهودیانی که جان خود را از دست دادند، در اثر عوامل طبیعی بوده یا به دلیل ارتکاب جرائم جنایی به طور قانونی از سوی حکومت نازی اعدام شده اند. آنها اصرار می ورزند که یهودیان و متفقین تعداد یهودیان کشته شده طی جنگ جهانی را عمداً افزایش داده اند. تاریخ نگاران هولوکاست براساس منابع تاریخی و شیوه های جمعیت شناختی موجود و موجه، تعداد یهودیان کشته شده در واقعه هولوکاست را بین 5.1 تا 6 میلیون نفر تعیین کرده اند. انکارکنندگان هولوکاست این تعداد تقریبی پذیرفته شده یا عدم قطعیت درباره رقم دقیق کشته شدگان را دلیلی بر اثبات مدعای خود مبنی بر جعلی بودن کل تاریخ هولوکاست و مبالغه بسیار درباره تعداد کشته شدگان یهودی طی جنگ جهانی دوم می دانند.

برخی از انکارکنندگان هولوکاست تأکید می کنند که نازی ها برای کشتن یهودیان از اتاق های گاز استفاده نکرده اند. آنها صحت وجود این مراکز کشتار را انکار می کنند. انکارکنندگان با معطوف کردن توجه خود به آشویتس، بر این باورند که اگر بتوان اثبات کرد که نازی ها برای کشتن یهودیان از اتاق های گاز در آشویتس استفاده نکردند، کل تاریخ هولوکاست نیز بی اعتبار خواهد شد.

انکارکنندگان هولوکاست اغلب از اشکال و شیوه های رایج میان پژوهشگران تقلید می کنند تا مردم را درباره ماهیت دیدگاه های خود بفریبند. آنها معمولاً در پانویس های آثار خود، عنوان کتاب های دیگر انکارکنندگان هولوکاست را ذکر می کنند و ظاهری محققانه به کار خود می دهند.

انکار هولوکاست در اینترنت معضلی ویژه است، چرا که از طریق آن چنین اطلاعات گمراه کننده ای را می توان به سادگی و با سرعت منتشر کرد. از آنجا که متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا متضمن آزادی بیان است، انکار هولوکاست و اشاعه سخنان نفرت پرورانه و یهودستیزانه نازی ها در این کشور خلاف قانون نیست. در کشورهای اروپایی مثل آلمان و فرانسه، انکار هولوکاست غیر قانونی بوده و آثار نازی ها و نئونازی ها ممنوع اعلام شده است. اینترنت اکنون منبع اصلی انکار هولوکاست و ابزار اصلی و تازه سازمان های انکار کننده هولوکاست به شمار می رود.