حکومت نازی ها
در30 ژانویه 1933، آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم آلمان منصوب شد و به این ترتیب دموکراسی در آلمان پایان یافت. نازی ها با نظریات نژادپرستانه و سلطه جویانه، آزادی های اساسی را لغو کردند و درصدد ایجاد یک جامعه "ملی" برآمدند. به لحاظ نظری، جامعه "ملی" همه طبقات اجتماعی و مناطق آلمان را به پشتیبانی از هیتلر متحد می کرد. در عمل، رایش سوم به سرعت به یک حکومت پلیسی تبدیل شد که در آن افراد را خودسرانه دستگیر و زندانی می کردند.
هیتلر در نخستین ماه های صدراعظمی خود، سیاست مشترک "هماهنگ سازی" را آغاز کرد که بر اساس آن سازمان ها، احزاب سیاسی و دولت های ایالتی مجبور شدند خود را با اهداف نازی ها وفق داده و همگی تحت رهبری آنها قرار بگیرند. فرهنگ، اقتصاد، آموزش و پرورش و قوانین تحت نظارت بیشتر نازی ها قرار گرفتند. اتحادیه های صنفی برچیده شدند و کارگران، کارمندان و کارفرمایان به اجبار وارد سازمان های نازی شدند. تا اواسط ژوئیه 1933، حزب نازی تنها حزب سیاسی مجاز در آلمان به شمار می رفت. رایشستاگ (پارلمان آلمان) به ماشین تأیید دیکتاتوری هیتلر تبدیل شد. اراده "پیشوا" مبنای سیاست های دولت قرار گرفت.
با انتصاب اعضای حزب نازی در پست های دولتی، قدرت هیتلر بر مقامات حکومتی افزایش یافت. بر اساس اصل رهبری حزب نازی، قدرت از بالا اعمال می شد و اطاعت مطلق از مافوق در هر یک از سطوح سلسله مراتب نازی ها انتظار می رفت. هیتلر ارباب حکومت رایش سوم بود.