در30 ژانویه 1933، آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم آلمان منصوب شد و به این ترتیب دموکراسی در آلمان پایان یافت. نازی ها با نظریات نژادپرستانه و سلطه جویانه، آزادی های اساسی را لغو کردند و درصدد ایجاد یک جامعه "ملی" برآمدند. به لحاظ نظری، جامعه "ملی" همه طبقات اجتماعی و مناطق آلمان را به پشتیبانی از هیتلر متحد می کرد. در عمل، رایش سوم به سرعت به یک حکومت پلیسی تبدیل شد که در آن افراد را خودسرانه دستگیر و زندانی می کردند.

هیتلر در نخستین ماه های صدراعظمی خود، سیاست مشترک "هماهنگ سازی" را آغاز کرد که بر اساس آن سازمان ها، احزاب سیاسی و دولت های ایالتی مجبور شدند خود را با اهداف نازی ها وفق داده و همگی تحت رهبری آنها قرار بگیرند. فرهنگ، اقتصاد، آموزش و پرورش و قوانین تحت نظارت بیشتر نازی ها قرار گرفتند. اتحادیه های صنفی برچیده شدند و کارگران، کارمندان و کارفرمایان به اجبار وارد سازمان های نازی شدند. تا اواسط ژوئیه 1933، حزب نازی تنها حزب سیاسی مجاز در آلمان به شمار می رفت. رایشستاگ (پارلمان آلمان) به ماشین تأیید دیکتاتوری هیتلر تبدیل شد. اراده "پیشوا" مبنای سیاست های دولت قرار گرفت.

با انتصاب اعضای حزب نازی در پست های دولتی، قدرت هیتلر بر مقامات حکومتی افزایش یافت. بر اساس اصل رهبری حزب نازی، قدرت از بالا اعمال می شد و اطاعت مطلق از مافوق در هر یک از سطوح سلسله مراتب نازی ها انتظار می رفت. هیتلر ارباب حکومت رایش سوم بود.

تاریخهای مهم

27 فوریه 1933
ساختمان رایشستاگ (پارلمان آلمان) در آتش نابود شد

آدولف هیتلر پس از این ادعا که کمونیست ها با ایجاد حریق عمدی، ساختمان رایشستاگ (پارلمان آلمان) در برلین را نابود کردند، از این حادثه برای کسب اختیارات فوق العاده در آلمان سود برد. هیتلر رئیس جمهور آلمان، پاول فون هیندنبورگ، را متقاعد ساخت که در آلمان وضعیت اضطراری اعلام کند. به این ترتیب، آزادی های فردی مورد حمایت قانون اساسی به حالت تعلیق درآمد.

5 مارس 1933
نازی ها در انتخابات رایشستاگ (پارلمان آلمان) موفق به کسب اکثریت آراء نشدند

به رغم اعلام وضعیت اضطراری در فوریه 1933 و کسب اختیارات فوق العاده از سوی هیتلر، نازی ها نتوانستند اکثریت غالب را در انتخابات مجلس کسب کنند. آنها فقط 45 درصد از آراء را به دست آوردند. سپس در مارس 1933، هیتلر لایحه ای ارائه داد که به موجب آن، دولت او می توانست قوانین را بدون رأی گیری در پارلمان آلمان صادر کند. این لایحه تا حدودی به این دلیل تصویب شد که پیش از آنکه به رأی گذاشته شود، بسیاری از مخالفان کمونیست و سوسیالیست دستگیر شده بودند.

23 مارس 1933
با رأی رایشستاگ (پارلمان آلمان)، قدرت قانونگذاری به هیتلر واگذار شد

پس از شکست حزب نازی در کسب اکثریت آراء پارلمان، آدولف هیتلر لایحه ای به مجلس ارائه کرد که به موجب آن حق قانون گذاری به دولت او داده شد. نازی ها، محافظه کاران و حزب مرکزی کاتولیک ها از این لایحه موسوم به "تفویض اختیار اجرای قانون به دولت" حمایت کردند که به موجب آن، حق وضع قوانین بدون نیاز به رأی گیری در پارلمان طی یک دوره چهار ساله به دولت هیتلر واگذار می شد. پیش از رأی گیری، کمونیست ها و بسیاری از مخالفان سوسیالیست دستگیر شدند. در پایان، فقط سوسیالیست های باقیمانده با این اقدام مخالفت کردند. این لایحه تصویب شد. طولی نکشید که هیتلر تمام احزاب سیاسی آلمان، به غیر از حزب نازی را غیرقانونی اعلام کرد.

30 ژوئن 1934
شب چاقوهای بلند

رهبری گارد ضربت و دیگر مخالفان فرضی رژیم آدولف هیتلر پاکسازی شدند. این پاکسازی به "شب چاقوهای بلند" معروف شد. بیش از 80 رهبر گارد ضربت دستگیر و بدون محاکمه تیرباران شدند. هیتلر ادعا کرد که این پاکسازی، واکنشی به دسیسه گارد ضربت برای سرنگونی دولت بوده است. گارد ضربت، به رهبری "ارنست روم" سعی داشت جای ارتش آلمان را بگیرد. برکناری روم حمایت بیشتر ارتش از هیتلر را به همراه داشت.

2 اوت 1934
پرزیدنت فون هیندنبورگ در سن 87 سالگی جان سپرد

پاول فون هیندنبورگ، رئیس جمهور آلمان، در سن 87 سالگی جان سپرد. بلافاصله پس از مرگ هیندنبورگ، آدولف هیتلر اختیارات ریاست جمهوری را به عهده گرفت. افراد ارتش نسبت به هیتلر سوگند وفاداری شخصی یاد کردند. به این ترتیب، دیکتاتوری هیتلر بر سه رکن استوار بود: مقام او به عنوان ریاست جمهوری رایش (رهبر حکومت)، صدراعظم رایش (رهبر دولت) و پیشوا (رهبر حزب نازی). عنوان رسمی هیتلر در آن زمان "پیشوا و صدراعظم رایش" بود.