جنبش تحریم المپیک برلن ۱۹۳۶

پیشینه

عکس ها

مکث عابر پیاده برای خواندن اطلاعیه اعلام جلسه عمومی آینده برنامه ریزی شده برای سه شنبه، 3 دسامبر جهت وادار کردن آمریکایی‌ها (عکس ها)

عابر پیاده مکث می‌کند تا اعلامیه‌ای را که خبر از برگزاری جلسه‌ی عمومی برای تشویق امریکا به تحریم المپیک برلن در روز سه‌شنبه ۳ دسامبر برگزار می‌شود را بخواند. ۱۹۳۶ نیویورک، ایالات متحده، ۱۹۳۵.

منابع، اعتبار:

• National Archives and Records Administration, College Park, MD

آدولف هیتلر در سال ۱۹۳۳ در آلمان قدرت را به دست گرفت. ناظران در ایالات متحده و سایر کشورهای دموکراتیک غرب، خیلی زود اخلاقی بودن حمایت از میزبانی بازی‌های المپیک توسط رژیم نازی را زیر سؤال بردند.

آوری بروندیج Avery Brundage رئیس کمیته المپیک آمریکا (AOC) در پاسخ به گزارش‌های مربوط به آزار و اذیت ورزشکاران یهودی در سال ۱۹۳۳ اظهار داشت: "اگر کشوری به دلیل طبقه، عقیده یا نژاد برای شرکت در المپیک محدودیت ایجاد کند، اصل احیای المپیک مدرن متزلزل خواهد شد."

بروندیج مانند بسیاری از فعالین جنبش المپیک، در ابتدا تغییر مکان بازی‌ها و انتقال آن از کشور آلمان را در نظر داشت اما پس از بررسی مختصر و جدی تجهیزات ورزشی آلمان در سال ۱۹۳۴، بروندیج در برابر عموم اظهار داشت از آنجا که با ورزشکاران یهودی منصفانه برخورد شده، بازی ها باید طبق برنامه ادامه یابد.

مذاکرات تحریم در ایالات متحده

مذاکره بر شرکت در المپیک ۱۹۳۶ یکی از داغترین مباحث در ایالات متحده به عنوان کشوری که به طور سنتی یکی از بزرگ ترین تیم ها را به بازی می‌فرستاد بود. تا پایان سال ۱۹۳۴، خطوط هر دو طرف به وضوح مشخص شده بود.

آوری بروندیج

آوری بروندیج بر این باور که سیاست جایی در ورزش ندارد، با تحریم مخالفت کرد. او برای اعزام تیمی از ایالات متحده به المپیک ۱۹۳۶ جنگید وبیان داشت: "بازی های المپیک به ورزشکاران تعلق دارد نه سیاستمداران". او در بروشور کمیته المپیک آمریکا نوشت "بازی منصفانه برای ورزشکاران آمریکایی"، یعنی ورزشکاران آمریکایی نباید در "درگیری یهودی-نازی" شرکت کنند.

با بالا گرفتن جنجال المپیک در سال ۱۹۳۵، بروندیج، بیان کرد که برای خارج کردن ایالات متحده از باز‌ی‌ها، "توطئه‌ی کمونیستی-یهودی"در کار است.

یرمیاه ماهونی

قاضی یرمیاه ماهونیJeremiah Mahoney، رئیس اتحادیه ورزشکاران آماتور، تلاشهایش را بر تحریم المپیک ۱۹۳۶ سوق داد. او به این نکته اشاره کرد که آلمان قوانین المپیک در خصوص منع تبعیض نژادی و مذهبی را نقض کرده است. به نظر او، شرکت در این بازی‌ها مهر تأییدی بر رایش هیتلر بود.

ماهونی یکی از چندین رهبر کاتولیکی بود که از تحریم حمایت می کردند. شهردار نیویورک فیورلو لا گواردیا Fiorello La Guardia، فرماندار نیویورک، ال اسمیت Al Smith و فرماندار ماساچوست، جمیز کورلی James Curley نیز با اعزام تیم به برلن مخالفت کردند. در شماره‌ی ۸ نوامبر ۱۹۳۵مجله‌ی کاتولیک «کامن ویل» The Commonweal خواستار تحریم المپیک شد و اعلام کرد که برگزاری مسابقات، مهر تائیدی بر اصول رادیکال ضدمسیحی نازی خواهد بود.

ارنست لی جانک

یکی دیگر از حامیان مهم تحریم المپیک، ارنست لی جانک Ernst Lee Jahncke معاون وزیر سابق نیروی دریایی ایالات متحده بود که پس از موضوع گیری شدید علیه بازی‌های برلن، از کمیته‌ی المپیک بین المللی (IOC) در ژوئیه ۱۹۳۶ کنار گذاشته شد. این کمیته، فوراً آوری بروندیج را برای این مقام انتخاب کرد. جانک تنها عضو در دوران ۱۰۰ ساله‌ی این کمیته بود که اخراج شد.

فرانکلین دی روزولت

رئیس جمهور فرانکلین دی روزولت Franklin D. Roosevelt علی رغم هشدارهای دیپلمات های رده بالای آمریکایی در خصوص سوءاستفاده نازی‌ها از المپیک برای اهداف تبلیغاتی، در مسئله تحریم دخالتی نکرد. روزولت، سنت ۴۰ ساله ای را ادامه داد که بر پایه‌ی آن کمیته المپیک آمریکا، مستقل از تأثیرات خارجی عمل می کرد. سفیر ایالات متحده آمریکا در آلمان، ویلیام ای دود William E. Dodd و جورج مسرسمیت George Messersmith ، رئیس سفارت ایالات متحده در وین، هر دو از تصمیم کمیته المیپک مبنی بر اعزام تیم به برلن احساس تاسف کردند.

عکس ها

نازی ها برای تدارک بازی های المپیک پول هنگفتی خرج کردند. (عکس ها)

نازی ها برای تدارک بازی های المپیک پول هنگفتی خرج کردند. در اینجا، مقامات آلمانی مقیاس دهکده المپیک را با استفاده از یک ماکت نشان می دهند. برلین، آلمان، ژوئیه 1936.

منابع، اعتبار:

• Robert Hunt Library

تلاش‌ها برای تحریم در سایر کشورها

تلاش های کوتاه مدت برای تحریم همچنین به صورت سطحی در بریتانیا، فرانسه، سوئد، چک و اسلواکی و هلند دیده می‌شد. کمونیست‌ها وسوسیالیست‌های آلمانی در تبعید از طریق نشریه هایی مثل Arbeiter Illustrierte Zeitung (روزنامه تصویری کارگران) مخالفت خود را با این بازی ها اعلام کردند. برخی از طرفداران تحریم از المپیک متقابل حمایت کردند که یکی از بزرگ ترین آنها "المپیاد مردمی" بود که برای تابستان ۱۹۳۶ در بارسلونای اسپانیا برنامه ریزی شده بود. پس از شکست جنگ داخلی اسپانیا در ژوئیه ۱۹۳۶، درست هنگام ورود هزاران ورزشکار، این برنامه لغو شد.

انتخاب فردی ورزشکاران

ورزشکاران یهودی چندین کشور نیز تصمیم به تحریم المپیک برلن گرفتند. در ایالات متحده، برخی از ورزشکاران یهودی و سازمان‌های یهودی مثل کنگره یهودیان آمریکایی و کمیته کار یهودیان از تحریم بازی‌های برلن حمایت کردند.

تصمیم به شرکت

بسیاری از سردبیران روزنامه‌های آمریکایی و گروه های ضد نازی تحت مدیریت یرمیاه ماهونی، رئیس اتحادیه ورزشکاران آماتور برای پذیرش تعهدات توخالی آلمان نازی در خصوص ورزشکاران یهودی آلمانی تمایلی نشان ندادند. اما سیاست قاطعانه‌ی آوری بروندیج، اتحادیه ورزشی آماتور را وادار کرد که به نفع اعزام تیم آمریکایی به برلن رأی بدهند و در پایان تلاش های ماهونی برای تحریم شکست خورد.

پس از رأی دادن اتحادیه ورزشی آماتور ایالات متحده برای شرکت در المپیک در دسامبر ۱۹۳۵، کشور‌های دیگر نیز راه او را ادامه دادند.

۴۹ تیم، شماری بیش از المپیک های قبلی، از سراسر جهان در بازی های برلن شرکت کردند.